علل اوتیسم و روش های درمانی

علل اوتیسم و روشهای درمانی

علل اوتیسم

 در مورد علل اوتیسم مطالعات بسیاری توسط روان شناسان بالینی اوتیسم انجام شده است. این مطالعات نشان دادند که نحوه تربیت تأثیری در بروز این اختلال ندارد. اما هنوز علت علل اوتیسم به خوبی معلوم نشده است. هرچند شواهد نشان می دهد یک عنصر ژنتیک وجود دارد. عوامل محیطی نیز می توانند به بروز آن کمک کنند، مثل خطرات دوران جنینی. ترکیبات مختلف عوامل ژنتیک با عوامل محیطی باعث می شوند که اختلال اوتیسم از لحاظ نشانه ها و شدت بسیار متفاوت باشند. علل اوتیسم شامل موارد زیر می باشد:

عوامل ژنتیک

شواهد نشان می دهد که نقص های اجتماعی و زبانی و مشکلات روانی در اختلالات اوتیسمی معمولا پیشینه خانوادگی دارند. اختلال اوتیسم در اکثر مواقع همزمان با چند اختلال ژنتیک دیگر روی می دهد مثل سندروم X شکننده . هم چنین بین اختلال اوتیسم و سایر مشکلات روانی، ارتباط خانوادگی وجود دارد. اختلالات عاطفی در والدین کودکان اوتیسم ، تقریبا سه برابر والدین کودکان مبتلا به صرع است. هرچند منابع مختلف وجود یک عنصر ژنتیک بارز در اختلالات طیف اوتیسم را تأکید کرده اند، تاکنون مشخص نشده است که ژن های مسئول انتقال این اختلالات کدام ها هستند. به همین دلیل، احتمالا مسئولیت انتقال این نشانه ها بر عهده فقط یک ژن نیست و حدود 15 ژن مختلف در این کار سهم دارند. بنابراین می توان گفت اوتیسم بیماری پیچیده ای است که در آن ژن های مختلف سهم دارند.

اختلالات کروموزومی

اختلال اوتیسم با تعدادی از اختلالات کروموزومی، از جمله سندروم X شکننده ارتباط دارند. این اختلال با انواع نابهنجاری های کروموزومی از جمله با تکثیر کروموزومی، حذف کروموزومی و واژگونی کروموزوم ها مرتبط هستند. با این حال، اختلالات کروموزومی فقط مسئول 10 درصد موارد اختلال اوتیسم هستند.

عوامل جنینی

تعدادی مشکل به هنگام تولد و چند عامل در دوران حاملگی به عنوان عوامل خطر برای ابتلا به اختلالات اوتیسم شناسایی شده اند، از جمله ابتلای مادر حامله به سرخچه، وارد شدن داروهایی مثل تالیدومید و والپروآت به جنین، خونریزی مادر بعد از سه ماه اول حاملگی و ضعف سیستم ایمنی بدن مادر.

ناهنجاری مغزی

از مطالعات کالبدشکافی و fMRI شواهد بسیار زیادی بدست آمده که نشان می دهد بین اوتیسم و ناهنجاری های مغزی ارتباط وجود دارد. کالبدشکافی افرادی که در زمان حیات به اختلال اوتیسم مبتلا بوده اند نشان می دهد که در بعضی مناطق مغز این افراد، مثلا در مخچه و دستگاه لیمبیک، ناهنجاری هایی وجود دارد. ناهنجاری در مخچه با نقص در مهارت های حرکتی ارتباط دارد، از جمله عدم تعادل مناسب، نقص در مهارت دستی و گرفتن ناصحیح اشیاء که اغلب در افراد مبتلا به اوتیسم دیده می شود. همچنین، مطالعات کالبدشکافی نشان داده است که مغز افراد اوتیسم بزرگتر از حد معمول است و این ناهنجاری ها معمولا در دوران جنینی رشد مغز روی می دهد. در واقع رشد بیش از حد و غیر عادی مغز در دو سال اول زندگی باعث این ناهنجاری ها می شود.

عوامل شناختی

افراد اوتیستیک متناسب با شدت سمپتوم های خود، در توجه به دنیای اطراف و ادراک آن و همچنین در عملکرد اجتماعی عادی، مشکل دارند. آنها در موارد شدید، منزوی و بی اعتنا می شوند و در موارد ملایمتر، با تعاملات اجتماعی مشکل پیدا می کنندو در ارتباط و تبادل افکار و در درک نیات و احساسات دیگران نقص هایی دارند. بعضی روان شناسان بالینی اعتقاد دارند که نقص در مهارت های اجتماعی نتیجه نقص در عملکرد شناختی است. افراد مبتلا به اوتیسم اولا در عملکرد اجرایی مشکل دارند و این موضوع باعث می شود که آنها توانایی حل مسأله نداشته باشند و نتوانند اعمال خود را از قبل برنامه ریزی کنند و توجه خود را کنترل و رفتارهای نابجا را متوقف سازند. همه این نقص ها در توانایی افراد برای صحیح عمل کردن در جمع های اجتماعی تأثیر منفی می گذارد. ثانیا بعضی روان شناسان بالینی معتقدند که افراد مبتلا به اوتیسم ذهن خوانی ندارند یعنی نمی توانند حالات ذهنی عادی را متوجه شوند، بنابراین نمی توانند نیت دیگران را درک و پیش بینی کنند.

درمان اوتیسم 

بعد از اینکه توسط ارزیابی‌های مختلف روانپزشک و روانشناس، اوتیسم فرد شناخته شد. بهتر است بلافاصله پروسه درمان آغاز گردد. به خصوص اگر فرد در سنین پیش از ورود به مدرسه باشد؛ چرا که در سن بحرانی‌تری قرار دارد و البته پذیرش درمان در سنین پایین بیشتر است.

در درمان اختلال اوتیسم بهتر است واژه‌های «پروسه درمانی» و یا «مجموعه‌ٔ درمانی» را به کار ببریم. زیرا از آنجایی که این اختلال در روند رشد فرد مبتلا اختلال ایجاد کرده و چند حیطه از کارکردهای فرد را دچار اختلال می‌کند، باید از جوانب مختلف نیز درمان گردد. بعلاوه اینکه این افراد دچار مشکلات خواب، مشکلات گوارشی و مشکلات تکانشی هستند، پس باید «دارو درمانی» بعنوان پایه و شرط اول درمان قرار گیرد.

در کنار دارو درمانی، درمان‌های مکمل اعمال می‌گردد. درمان‌های مکمل مثل: رفتار درمانی، گفتار درمانی، یکپارچگی حسی، کار درمانی ذهنی و جسمی(در صورت لزوم )، بازی درمانی و موسیقی درمانی. همهٔ این درمان‌ها در کنار هم برای فرد مبتلا به اوتیسم لازم است و بسته به شدت و ضعف افراد مبتلا در میزان اختلال، این درمان‌ها به نوبه خود ارائه می‌گردد.

نکته‌ٔ حائز اهمیت اینکه، درمان‌های مبتنی بر بهداشت روان فرد مبتلا و خانواده نیز باید در خلال درمان‌های دیگر، مورد توجه قرار گیرد. انجام مشاورات خانواده، زوجین، گروه درمانی، خانواده درمانی و… نیز از این نوع درمان‌ها هستند.

**با مراجعه بهنگام، تشخیص به موقع، و پیگیری درمان فرزند مبتلا به اوتیسم خود می‌توانید آینده را از آن خود و فرزندتان سازید که تنها شرط ضروری آن آگاهی و پذیرش است.**

مرکز تحقیقات پزشکان و روانشناسان بوجیکا

کلینیک جامع کودک و خانواده بوجیکا، اماده ارائه خدمات نوین در زمینه های اختلالات طیف اتیسم، بیش فعالی، اختلالات یادگیری، مشکلات رفتاری، اختلالات اضطرابی، افسردگی و مشاوره خانواده می باشد.

جهت تعین وقت اینجا کلیک کنید

مقالات مرتبط

اوتیسم و نشانه های اولیه آن در کودکان

راه های تشخیص اوتیسم

فواید موسیقی درمانی برای کودکان طیف اوتیسم

اوتیسم در کودکان

یکپارچگی حسی و حرکتی کودکان اوتیسم و ADHD