اینجا قرار است درباره اختلال اضطراب اجتماعی صحبت کنیم. مشکلی که من ناخواسته و بدون آگاهی سالها با آن دست و پنجه نرم می‌کردم تا اینکه به کمک روانشناسم در بوجیکا موفق به کنترل بیماری شدم و الان در شرایط بسیار خوبی به سر می‌برم.
همه ما ممکن است در موقعیت‌هایی ترس و اضطراب را تجربه کرده باشیم، مخصوصاً وقتی با افراد یا شرایط جدیدی مواجهه می‌شویم یا در موقعیت کاری ویژه‌ای قرار می‌گیریم، اما اگر شدت این اضطراب‌ها در حدی باشد که شما را از قرار گرفتن در آن موقعیت اجتناب کند و یا ترس شدیدی را تجربه کند که تمام جنبه‌های زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد، در این شرایط می‌توان گفت که اضطراب تبدیل به یک اختلال شده که زندگی فردی و اجتماعی شما را تحت‌الشعاع قرار داده است.
اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
اختلال اضطراب اجتماعی جمع هراسی شدید و مداوم از موقعیت‌هایی است که فرد در آن احتمال خجالت‌زدگی را داشته باشد. ویژگی اصلی این اختلال، ترس پایدار و غیر واقع‌بینانه شدید از آن دسته موقعیت‌های اجتماعی است که شخص در آن ممکن است در معرض ارزیابی اشخاص ناآشنا قرار بگیرد یا با آن‌ها روبرو شود.
افرادی که به این اختلال دچار هستند، در تعامل‌های بین فردی‌شان احساس می‌کنند که همه حواس‌شان به آن‌ها است و این موضوع آن‌ها را دچار اضطراب شدید می‌کند. در واقع آن‌ها ترسی مفرط از تحقیر شدن یا خجالت کشیدن از موقعیت‌های اجتماعی دارند.
تفاوت اضطراب در اجتماع با کمرویی
شاید در وهله اول این اختلال با کمرویی اشتباه گرفته شود اما اضطراب اجتماعی تفاوت‌هایی را با کمرویی دارد. افراد کمرو و خجالتی در معاشرت در مدرسه یا محیط کار دچار مشکل می‌شود اما زندگی آن‌ها مختل نمی‌شود. اضطراب اجتماعی سخت و طاقت‌فرسا است و ممکن است بر فعالیت‌های روزمره افراد تأثیر بگذارد و حتی یک خرید ساده از فروشگاه را برای آن‌ها کاری سخت و عذاب‌آور کند.
افرادی که با این اختلال درگیر هستند از موقعیت‌های اجتماعی بیشتری نسبت به افراد کم رو دوری می‌کنند و ناراحتی بیشتری از لحاظ درگیری در فعالیت‌های اجتماعی دارند.
بسیاری از آن‌ها می‌ترسند که اضطرابشان را برای دیگران آشکار کنند. این اضطراب‌ها در فرد باعث می‌شود که او از موقعیت‌های اجتماعی که در پیش دارد دوری کند. سخنرانی‌های عمومی، صحبت کردن در جلسات و کلاس درس، دیدار با افراد جدید و گفتگو با افرادی که در موضع قدرت هستند برای آن‌ها کاری دشوار است. این مورد از درمان خجالتی بودن فراتر است و روش های درمانی بیشتری نیاز دارد.
اگر مجبور شوند که در هر یک از این موقعیت‌ها قرار بگیرند، از روزهای قبل زندگی‌شان مختل خواهد شد. پس از سپری کردن آن رویداد نیز تا چند روز را صرف مرور ذهنی اتفاق‌های پیش آمده برخورد دیگران خواهند کرد.
ترس غیرمنطقی در اجتماع
به این ترتیب ویژگی اصلی اضطراب اجتماعی، ترس غیرمنطقی و شدید از این است که رفتار فرد در موقعیت اجتماعی مورد تمسخر و یا انتقاد دیگران قرار بگیرد.
افراد مبتلا به این اختلال ترسشان غیرمنطقی است، با این حال نمی‌توانند جلوی نگرانی خود را از اینکه دیگران مشغول بررسی دقیق آن‌ها هستند، بگیرند. این افراد از اینکه دیده شوند می‌ترسند؛ آن‌ها می‌ترسند به‌گونه‌ای عمل کنند که تحقیرآمیز یا شرم‌آور باشد و در موقعیتی قرار بگیرند که به حمله وحشت‌زدگی بیانجامد.
اختلال اضطراب اجتماعی چه پیامدهایی برای فرد مبتلا دارد؟
نمودها و پیامدهای اختلال اضطراب اجتماعی بسیار متفاوت است؛ شدت این اضطراب می‌تواند از چند ترس خاص تا انبوهی از ترس متغیر باشد. برای مثال ممکن است که یک فرد در هنگام سخن گفتن در جمع مضطرب شود ولی در موقعیت‌های دیگر مشکلی را نداشته باشد. بیشتر افرادی که با این اختلال درگیر هستند، افرادی گوشه‌گیر و مطیع هستند ولی تعداد کمی از آن‌ها نیز در مواجهه با دیگران رفتاری خصمانه و پرخاشگرانه دارند.
افرادی که با اختلال اضطراب اجتماعی درگیر هستند به دلیل ترسی که از قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی دارند در شغل‌هایی بسیار پایین‌تر از سطح توانایی و استعدادشان مشغول به کار هستند و شغلی نامطلوب با مقتضیات اجتماعی محدود را ترجیح می‌دهند تا از دایره امن خود خارج نشوند.
اضطراب اجتماعی اغلب در سنین نوجوانی هنگامی‌که روابط با همسالان اهمیت بیشتری دارد، شروع می‌شود و اگر درمان نشوند به سمت مزمن‌تر شدن پیش می‌رود.
اضطراب اجتماعی چه کسانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟
اختلال اضطراب اجتماعی یک بیماری شایع مربوط به سلامت روان است که می‌تواند هر فردی را تحت تأثیر قرار دهد. شروع اختلال اضطراب اجتماعی به‌طور معمول در اواسط نوجوانی و گاهی با سابقه بازداری اجتماعی یا کمرویی در دوران کودکی همراه است. افرادی که دچار این مشکل هستند، اغلب قبل از بیست سالگی علائم آن را تجربه می‌کنند.
برخی از افراد شروع آن را از دوران کودکی می‌دانند. شروع اختلال ممکن است به‌طور ناگهانی صورت بگیرد و فرد به دنبال یک موقعیت تحقیرکننده احساس بدی را تجربه کند.
سیر اختلال اضطراب اجتماعی اغلب پیوسته یا مداوم است. شاید طول مدت آن را برای تمام عمر دانست! گاهی نیز احتمال دارد که در بزرگسالی از شدت این اختلال کم شود و رو به ضعف بگذارد. محرک‌های تنش‌زا و مقتضیات زندگی نیز در شدت آن نقش بسیاری دارد.
برای مثال موقعیتی را در نظر بگیرید که فردی از قرار ملاقات عشقی می‌ترسد و با ازدواج ممکن است که این ترس از بین برود یا کمتر از قبل شود. یا فرد در موقعیت شغلی جدیدی قرار بگیرد که نیازمند صحبت کردن در جمع باشد و بتواند با این اختلال مقابله کند.
علت شناسی اختلال اضطراب اجتماعی
در ادامه مطلب عوامل رفتاری و شناختی مرتبط با اضطراب اجتماعی را بررسی می‌کنیم. صفت بازداری رفتاری ممکن است در پیدایش اختلال اضطراب اجتماعی نیز اهمیت داشته باشد.
عوامل رفتاری: شرطی شدن اختلال اضطراب اجتماعی
دیدگاه‌های رفتاری درباره علل اختلال اضطراب اجتماعی، شبیه دیدگاه‌های رفتاری درباره هراس خاص است تا آنجا که مدل شرطی‌سازی دو عاملی، پایه و اساس آن را تشکیل می‌دهد؛
ممکن است فرد تجربه اجتماعی بدی را پشت سر گذاشته باشد، یا به‌طور مستقیم یا از طریق الگوپذیری و به خاطر ترسی که در او شکل‌گرفته است از موقعیت‌های مشابه نیز اجتناب می‌کند. اجتناب از تماس چشمی، کناره‌گیری در گفتگو و فاصله گرفتن از دیگران، نمونه‌هایی از رفتارهای ایمنی است.
عوامل شناختی: تمرکز بیش از حد بر خود سنجی‌های منفی
نظریه شناختی بر چندین شیوه مختلف تمرکز دارد که فرآیندهای شناختی ممکن است از راه آن اضطراب اجتماعی را تشدید کنند. نخست، اشخاص دچار اضطراب اجتماعی گویا باورهای منفی غیرواقع بینانه‌ای درباره پیامدهای رفتار اجتماعی‌شان دارند. برای مثال، آن‌ها ممکن است باور داشته باشند که اگر در حین حرف زدن سرخ شوند یا مکث کنند، دیگران طردشان خواهد کرد. دوم آن‌ها در مقایسه با دیگران به طرز رفتارشان در موقعیت‌های اجتماعی و احساس‌های درونی‌شان بیشتر توجه می‌کنند. آن‌ها به جای اینکه به مخاطب و موضوع بحث بپردازند، درگیر این موضوع هستند که دیگران در مورد آن‌ها چه فکری دارند.
اختلال اضطراب اجتماعی به چند دسته تقسیم می‌شود؟
اختلال اضطراب اجتماعی در سه دسته قابل تقسیم است:
1-تیپ عملکردی: طی آن فرد نمی‌تواند اعمال خاصی را در انظار انجام دهد، مثل سخنرانی، درحالی‌که وقتی تنهاست به‌راحتی می‌تواند آن را انجام دهد.
2-تیپ محدود: طی آن اضطراب فقط در موقعیت‌های خاص اجتماعی رخ می‌دهد، مانند قرار ملاقات با رئیس
3-تیپ فراگیر: در طی آن اغلب موقعیت‌های اجتماعی اضطراب ایجاد می‌شود.
مشخصه‌های افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی
برای تشخیص اضطراب اجتماعی علائم باید 6 ماه طول بکشد. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از موقعیت‌هایی چون سخنرانی در حضور دیگران، هراس دارند. آن‌ها می‌ترسند کاری را انجام دهند یا چیزی را بگویند که شرمنده شوند. همچنین مبتلایان به این اختلال در موقعیت‌هایی که بی‌ضرر هستند، مانند غذا خوردن در رستوران، احساس ترس می‌کنند. افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی از داشتن افکار نامعقول در رنج هستند. این‌گونه افراد معمولاً از موقعیت‌های زیر وحشت دارند:
- ترس از صحبت کردن در جمع (متداول‌ترین)
- کانون توجه دیگران قرار داشتن
- خوردن و آشامیدن در برابر دیگران
- نوشتن یا کار کردن در مقابل دیگران
- پرسش کردن در یک جمع و یا گزارش دادن
- استفاده از توالت عمومی و وسایل نقلیه عمومی
- مورد انتقاد و اذیت دیگران قرار گرفتن
- ملاقات با افراد مهم مانند کارفرما، مدیر، رئیس
- ارتباط با دیگران: شامل قرار ملاقات گذاشتن، به میهمانی رفتن، شلوغی، آغاز گفتگو، خرید رفتن
- طرز تفکر افراد نسبت به وی
- ترس از اشتباه در حضور دیگران
علائم فیزیکی و فیزیولوژیکی اختلال اضطراب اجتماعی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- سرخ شدن
- عرق کردن
- لرزش دست یا اعضای بدن
- احساس تپش قلب
- حالت تهوع
- عصبی شدن در موقعیت‌های اجتماعی
- اجتناب از برقراری تماس چشمی در مواجه با دیگران
- سفت شدن بدن
هنگامی‌که فرد در معرض موقعیت اضطراب‌آور قرار می‌گیرد دچار علائم زیر می‌شود:
- چهره افروخته، لرزش بدن، خشکی دهان و گلو، تیک عصبی، افزایش ضربان قلب، تعریق کف دست‌ها، احساس سرگیجه و حالت تهوع، درد شکم، سردرد، تنفس سریع و کم‌عمق
- احساس می‌کند حرفی برای گفتن ندارد
- احساس بلاتکلیفی و عدم اعتمادبه‌نفس
- افکار منفی: خودم را ملعبه دست دیگران کردم! فرد جز به افکار منفی و بازخوردها و واکنش‌های منفی دیگران و خود اضطرابی نمی‌تواند تمرکز کند.
- درک این موضوع که به نظر این افکار نامعقول هستند.
- میل شدید به گریختن از محل
ترس‌های برخاسته از اضطراب اجتماعی
- نگرانی از اینکه دیگران متوجه علائم اضطرابی گردند، مانند تعریق و جملات از هم‌گسیخته
- ترس از اینکه احمق، مضحک و نادان به نظر برسند.
- ترس از اینکه فردی ساکت، کسل کننده و خسته کننده به نظر بیایند.
- ترس از اینکه از نظر اجتماعی بی‌کفایت تلقی گردند.
بدین ترتیب افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی، از ارزیابی دیگران، تحقیر شدن، طرد شدن و مورد تمسخر واقع شدن ترس شدیدی دارند و به این علت است که در پی موقعیت‌های اجتماعی نظیر ارائه کنفرانس نیستند. شیوع اضطراب اجتماعی حدود 7 درصد است که در میان کودکان و نوجوانان و البته زنان شایع‌تر است.
اختلال اضطراب اجتماعی چه تأثیری بر زندگی افراد دارد؟
اختلال اضطراب اجتماعی زندگی روزمره شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد و موقعیت‌هایی که برای دیگران عادی تلقی می‌شود برای این افراد به مشکلی بزرگ تبدیل می‌شود که از روبرو شدن با آن واهمه دارند. این مسئله هم روابط شخصی و هم موقعیت‌های اجتماعی افراد را با دچار مشکل می‌کند. در زیر به مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌کنیم:
- پایین آمدن عزت نفس در افراد
- درگیری با افکار منفی و آزاردهنده
- نشخوار ذهنی دائمی
- افسردگی و یاس و نا امیدی
- عدم انتقادپذیری و حساسیت نسبت به آن
- مهارت‌های اجتماعی ضعیف
چه عواملی باعث اختلال اضطراب اجتماعی می‌شود؟
هنوز به‌طور قطعی نمی‌توان علت دقیق اختلال اضطراب اجتماعی را تشخیص داد، اما ترکیبی از چند عوامل در شکل‌گیری آن نقش دارند که باید در هر فرد بررسی شوند. محققان عقیده دارند که عوامل جسمی، محیطی، بیولوژیکی و ژنتیکی در اختلال اضطراب اجتماعی دخیل هستند.
عوامل ژنتیکی
پیش زمینه‌های ژنتیکی نقش مهمی در شکل‌گیری اختلال‌های روان‌شناختی دارند. به‌طور قطعی نمی‌توان نظر داد که در شکل‌گیری اختلال اضطراب اجتماعی سهم عوامل ژنتیکی و یادگیری در چه حدی است. بر اساس تحقیقات پژوهشگران اختلال اضطراب اجتماعی در بعضی از خانواده بیشتر است. احتمالاً برخی از ژن‌ها در بروز این اختلال مؤثر هستند. اگر فردی در بستگان نزدیک به این اختلال مبتلا باشد، احتمال درگیری فرد با آن بالاتر می‌رود.
ساختار مغزی
در مغز ساختاری وجود دارد که ترس و اضطراب را کنترل می‌کند و در افرادی که این بخش فعال‌تر است واکنش افراد نسبت به ترس شدیدتر است و می‌تواند باعث بروز این اختلال در فرد شود.
محیط
گاهی در زندگی تجربه‌های ناخوشایندی را از سر می‌گذرانیم که تجربه قلدری، سو استفاده‌های دیگران، درگیری‌های شخصی و خانوادگی همگی در شکل‌گیری این اختلال نقش دارند. اگر یکی از اعضای خانواده دچار این اختلال باشند و فرد با مشاهده رفتارهای او از سنین کودکی آن را به عنوان الگو یاد بگیرد.
سابقه‌ی خانوادگی
اگر یکی از اعضای خانواده مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی فراگیر باشند احتمال اینکه فرد با این اختلال درگیر شود بسیار بالاتر می‌رود.
تجربیات منفی
افرادی که در کودکی تجربه‌های تلخی از طرد شدن و تحقیر در جمع داشته باشند، آسیب‌پذیرتر از دیگران هستند و امکان ابتلای آن‌ها به اختلال اضطراب اجتماعی نسبت به دیگران بیشتر است.
ویژگی‌های ذاتی و شخصیتی
برخی از کودکان به دلیل ویژگی‌های ذاتی و شخصیتی خجالتی، گوشه‌گیر و آرام هستند و اگر در موقعیت‌های جدیدی قرار بگیرند، دچار مشکلات بیشتری خواهند بود و احتمال ابتلای آن‌ها بیشتر است.
موقعیت‌های اجتماعی جدید
قرار گرفتن در موقعیت‌های جدید چالش‌برانگیز است، چه این شرایط مثبت یا منفی باشد می‌تواند برای فرد اضطراب‌هایی را به همراه داشته باشد. سخنرانی در جمع‌ها، برگزاری کلاس‌ها و محافل و تغییر محل سکونت می‌تواند زمینه را بروز اختلال اضطراب اجتماعی در فرد فراهم کند.
داشتن ظاهر یا شرایطی که جلب توجه می‌کند
وجود برخی از مشکلات جسمانی در برخی مانند مشکلاتی در چهره، لکنت زبان یا لرزش اعضای بدن باعث کاهش اعتماد به نفس این افراد و بروز اختلال اضطراب اجتماعی شود.
ملاک‌های تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی
- ترس آشکار و مستمر از یک یا چند موقعیت اجتماعی یا عملکردی که شخص در معرض دید اشخاص ناآشنا یا احتمالاً در معرض توجه دیگران قرار می‌گیرد. فرد از این می‌ترسد که کاری را انجام دهد که موجب تحقیر یا شرمندگی او در حضور دیگران شود.
- قرار گرفتن در معرض موقعیت‌های اجتماعی ترس‌آور همیشه به اضطراب منجر می‌شود.
- شخص می‌داند که ترسش مفرط و غیرمنطقی است.
- شخص از موقعیت‌های اجتماعی یا عملکردی ترس‌آور اجتناب کرده یا آن‌ها را با اضطراب یا پریشانی شدید تحمل می‌کند.
- اجتناب یا پریشانی در وضعیت اجتماعی تا حد زیادی با فعالیت‌های عادی، کارکرد شغلی، یا فعالیت‌ها یا روابط اجتماعی تداخل می‌کند یا پریشانی آشکاری درباره ابتلا به هراس وجود دارد.
- در افراد زیر 18 سال طول مدت نشانه‌ها حداقل 6 ماه است.
آیا انواع مختلفی از اضطراب اجتماعی وجود دارد؟
اختلال اضطراب اجتماعی می‌تواند شکل خفیف، متوسط یا شدید داشته باشد. این اختلال در افراد مختلف در حالت‌های متفاوتی ظهور و بروز پیدا می‌کند. ممکن است برخی از افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی تنها با یک نوع موقعیت، مانند غذا خوردن در مقابل دیگران یا نمایش در مقابل دیگران، علائم را تجربه می‌کنند، درحالی‌که سایر افراد مبتلا به اضطراب، علائم را در چندین یا همه اشکال تعامل اجتماعی تجربه می‌کنند. به‌طورکلی سطوح مختلف اضطراب اجتماعی را می‌تواند در موارد زیر خلاصه کرد:
اضطراب اجتماعی خفیف
اضطراب اجتماعی خفیف به حالتی گفته می‌شود که در آن فرد علائم جسمی و روانی اضطراب اجتماعی را تجربه می‌کند اما همچنان در اجتماع شرکت دارد و از آن‌ها اجتناب نمی‌کند و در هر شرایطی موقعیت را تحمل می‌کند. گاهی نیز ممکن است که آن‌ها فقط در شرایط خاصی علائم را تجربه کنند.
اضطراب اجتماعی متوسط
در این نوع از اضطراب اجتماعی فرد علائم جسمی و روانی اضطراب اجتماعی را تجربه می‌کند، اما همچنان در برخی موقعیت‌های اجتماعی شرکت می‌کند ولی از موقعیت‌های اجتماعی جدید و حضور در آن‌ها خودداری می‌کند.
اضطراب اجتماعی شدید
افرادی که دارای اضطراب شدید اجتماعی هستند معمولاً علائم شدیدتری از اضطراب اجتماعی را تجربه می‌کنند، مثلاً ممکن است زمانی که در موقعیت قرار می‌گیرند دچار حملات پانیک شوند. به همین علت این افراد معمولاً از قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی اجتناب می‌کنند؛ زیرا فردی که دارای اضطراب شدید اجتماعی باشد در همه یا بسیاری از انواع موقعیت‌های اجتماعی دچار علائم می‌شود.
احساسی که فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی تجربه می‌کند در نوسان است و گاهی شدت می‌یابد و گاهی به‌صورت خفیف بروز پیدا می‌کند. مهم نیست که شما این اختلال را در چه سطحی تجربه می‌کنید باید هر چه زودتر برای درمان آن اقدام کنید.
مدیریت و درمان اختلال اضطراب اجتماعی
آیا اختلال اضطراب اجتماعی قابل‌درمان است؟ درمان را می‌توان در دو شیوه دنبال کرد: رفتار درمانی و دارو درمانی
گزینه‌های درمانی مختلف می‌توانند به افراد در مدیریت علائم، کسب اعتمادبه‌نفس و غلبه بر اضطراب کمک کنند. با این حال، اگر برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی اقدام نشود، ممکن است در طول زندگی مشکلات بسیاری را برای فرد ایجاد کند. معمولاً درمان با روان درمانی، دارو یا هر دو برای درمان قطعی اضطراب توصیه می‌شود.
1-رفتار درمانی شناختی (CBT)
گزینه‌های رفتار درمانی می‌تواند شامل رفتار درمانی شناختی (CBT) مخصوص اضطراب باشد و شیوه‌های سالم‌تر تفکر را به فرد آموزش می‌دهد و به او کمک می‌کند تا در مواجه با موقعیت‌ها رفتار و واکنش مناسبی را داشته باشد. این شیوه می‌تواند در ساختار مغز تغییراتی را ایجاد کند که به تنظیم احساسات فردی کمک کند. در واقع این شیوه برای اصلاح افکار و رفتارها به کار گرفته می‌شود و دارای تکنیک‌هایی است که شامل مواجهه، بازسازی شناختی، آموزش مهارت‌های اجتماعی، پذیرش و تعهد درمانی و روانکاوی است.
2-استفاده از دارو
داروها می‌توانند در کوتاه مدت برای کنترل علائم اختلال اضطراب اجتماعی بسیار مفید باشد و در کنترل علائم اضطراب به فرد کمک کند. البته دارو درمانی باید در کنار یک برنامه‌ی CBT فعال و هدفمند به‌کاربرده شود؛ زیرا دارو درمانی به‌تنهایی فایده‌ای برای درمان اختلال ندارد. چهار دسته از داروها برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی می‌تواند به‌کار برده شود: داروهای ضد اضطراب، داروهای ضد افسردگی، مسدودک ننده‌های بتا و سرترالین که هرکدام تأثیر زیادی در کاهش علائم فیزیولوژیکی دارند.
در کنار درمان‌هایی که برای اختلال اضطراب اجتماعی ارائه می‌شود، رعایت بعضی از نکات نیز می‌تواند در بهبود شرایط مؤثر باشد:
- اگر علائم ذکر شده را در خود مشاهده کردید بهتر است سریعاً برای درمان خود اقدام کنید و از یک روان‌شناس کمک بخواهید. زمان در درمان اختلال اضطراب اجتماعی بسیار مهم است زیرا با شدت گرفتن آن مشکلات روحی و روانی بیشتر متوجه شما خواهد شد.
- بهتر است که یک دفتر تهیه کنید و برنامه زندگی شخصی خود و موقعیت‌هایی که در آن‌ها احساس ناخوشایندی دارید را با پزشک خود مطرح کنید تا عوامل استرس‌زا در برنامه زندگی خود را شناخته و راهکاری مناسب برای حل آن پیدا کنید.
- اولویت‌های زندگی‌تان را مشخص کنید و زمان و انرژی خود را مدیریت نمایید، زیرا این به کاهش سطح استرس کمک زیادی می‌کند. بخشی از اوقات خود را به فعالیت‌های موردعلاقه و لذت‌بخش خود اختصاص دهید و در زندگی غرق نشوید.
- مصرف برخی از مواد ناسالم مانند الکل و مواد مخدر و حتی کافئین یا نیکوتین باعث اضطراب بیشتر شما خواهد شد. برای کنترل و ترک آثار ناخواسته آن از روان‌پزشک و گروه حمایتی کمک بگیرید.
- استفاده از تکنیک های آرام بخشی مانند گوش دادن به موسیقی ملایم، انجام تمرین‌های آرامش‌بخش و نفس عمیق باعث می‌شود که تمرکز شما از موقعیت به وجود آمده پرت شده و نگرانی‌هایتان تا حد زیادی برطرف شود.
- ورزش روزانه: ورزش و پیاده‌روی روزانه می‌تواند سطح اضطراب‌های شما را تا حد زیادی کاهش دهد. فعالیت هوازی و تمرینات کششی باعث آزاد شدن اندورفین در بدن شما می‌شود که در بهبود حال شما بسیار مؤثر است.
سؤالات متداول
1- آیا اختلال اضطراب اجتماعی درمان دائمی دارد؟
این اختلال به این معنا که دیگر در هیچ‌یک از موقعیت‌های اجتماعی دچار اضطراب نشوید، درمان دائمی ندارد! هر فردی در هر جایگاهی ممکن است در زمان حضور در برخی از موقعیت‌های اجتماعی حدی از اضطراب را تجربه کند. شما می‌توانید تکنیک‌های مقابله با این اضطراب را بیاموزید و به نحوی موقعیت را مدیریت کنید که دچار علائم نشوید.
2-چه زمانی باید به پزشک مراجعه شود؟
زمانی که این اختلال در حدی باشد که شما را از روال عادی زندگی خارج کند و در کار و تحصیل و شرکت در عرصه‌های اجتماعی دچار مشکل شوید. بهتر است که به روان‌پزشک مراجعه کرده و برای درمان اقدام کنید.
4-آیا می‌توان از اختلال اضطراب اجتماعی پیشگیری کرد؟
متأسفانه نمی‌توان از این اختلال پیشگیری کرد، فقط می‌توان در هنگام شرکت در موقعیت‌های اجتماعی راه‌های مدیریت آن را یاد گرفت و شرایط را کنترل کرد.
5-چه چیزی باعث اختلال اضطراب اجتماعی می شود؟
تجارب دشوار در دوران کودکی، نوجوانی یا بزرگسالی یک محرک رایج برای مشکلات اضطرابی است. گذر از استرس و ضربه روحی در زمانی که خیلی جوان هستید احتمالاً تأثیر زیادی خواهد داشت. تجربیاتی که می‌توانند باعث ایجاد مشکلات اضطرابی شوند عبارتند از: آزار جسمی یا عاطفی
مقالات پیشنهادی:
- علت و علائم تپش قلب
- آنورکسیا چیست و 5 روش درمان آن
- تپش قلب چیست؟ و 5 راه برای مدیریت آن
- موزیک آرامبخش و 18 تاثیر آن بر سلامت روان
- بی اشتهایی عصبی و 8 راه مقابله با آن
- هیپنوتیزم چیست و 2 مرحله آن
- مازوخیسم چیست؟
- اختلال شخصیت چیست و 3 دسته آن
- 13راهکار برای تقویت امید به زندگی
منابع:
