کودکان اوتیسم می توانند به مدرسه و دانشگاه بروند ؟
بین ۷۵ تا ۸۰ درصد کودکان اوتیسم، از درجات متفاوتی از عقب‌ماندگی ذهنی رنج می‌برند. نزدیک به ۵۰ درصد این کودکان، عقب‌ماندگی ذهنی شدید رنج می برند. حدود ۲۵ درصد کودکان اوتیسم هم عقب‌ماندگی‌های ذهنی خفیف تا متوسط دارند. ۲۵ درصد این کودکان اوتیسم هم فقط مبتلا به اوتیسم هستند و هیچ‌گونه عقب‌ماندگی ذهنی یا مشکل هوشی ندارند. آموزش و شروع درمان برای آن گروه از کودکان مبتلا به اوتیسم که عقب‌ماندگی ذهنی ندارند یا مشکلشان در حد خفیف تا متوسط است، اهمیت زیادی دارد.
هرچه آموزش کودکان مبتلا به اوتیسم که از نظر هوشی مشکلی ندارند، زودتر شروع شود، زودتر و بهتر می‌توانند تا رسیدن به سن مدرسه، یاد بگیرند که چطور ارتباط بهتری با اطرافیان خود برقرار کنند. این مساله می‌تواند به بچه‌هایی که مشکل هوشی ندارند، کمک کند که مانند سایر بچه‌ها به مدرسه‌های معمولی بروند.
ممکن است یادگیری کودکان اوتیسم کمی کند باشد و پدر و مادر یا حتی معلم مجبور شوند وقت بیشتری برای بچه بگذارند. قرار گرفتن این بچه ها در کنار بچه‌های معمولی و درس خواندن آنها در مدرسه‌های معمولی، می‌تواند تاثیر خوبی بر روحیه خود آنها و والدینشان داشته باشد.
والدین کودکان اوتیسم باید بدانند هر چه امر آموزش رفتاری را به دلیل توجیه و انکار برای فرزندان خود که اوتیسم همراه با عقب‌ماندگی ذهنی ندارند، عقب‌تر بیندازند، ممکن است مجبور شوند بچه‌ای را که از نظر هوشی مشکلی ندارد، به مدرسه‌های مخصوص کودکان استثنایی بفرستند.
آن گروه از کودکان هم که علاوه بر اوتیسم، از عقب‌ماندگی ذهنی خفیف تا متوسط رنج می‌برند، باید تا پیش از رسیدن به سن مدرسه، تحت آموزش و درمان توانایی‌های اجتماعی‌شان قرار بگیرند تا بتوانند ساده‌تر با محیط مدرسه‌ای که قرار است در آنجا تحصیل کنند، کنار بیایند.
ورود به دانشگاه به اندازه کافی برای هر فردی استرس آور است، اما وقتی کودک شما با کمبود مهارت های اجتماعی روبرو باشد و نتواند مستقل عمل کند، هدفی دور به نظر می رسد. دانش آموزان اتیستیک به احتمال کمتری نسبت به دیگر دانش آموزان وارد دانشگاه می شوند. آنها شاید مهارت های آکادمیکی ( مربوط به بحث آموزشی ) را دریافت کنند، اما محیط دانشگاه برای افراد اتیستیک، حتی با عملکرد بالا مساعد و سودمند نیست.
دانشجویان اتیستیک با عملکرد بالا اغلب از دیگر افراد اتیستیک باهوش تر هستند، اما مدیریت کردن مشکلات ارتباطی و درسی دانشگاهی و حتی همراهی آنها با زندگی در محیط خوابگاه ، آنها را از پا در می آورد.
بیشتر کودکان اتیستیک وقتی بزرگ می شوند، حداقل بازه زمانی را در شغل های مختلف کار می کنند و یا اینکه به والدین و یا موسسات حمایتی وابسته هستند.
انتخاب های متنوعی برای دانش آموزانی که می خواهند مدرک دانشگاهی بگیرند، وجود دارد: واحد های مجازی در دانشگاه ها، رشد چشمگیری داشته اند، بنابراین اگر فرزند شما به حوزه خاصی علاقه مند است اورا در کلاس های مجازی دانشگاه ها ثبت نام کنید. ضمن اینکه این کلاس های مجازی برای این دانشجویان منافع و فواید زیادی به همراه دارد، اما کلاس های مجازی به این افراد یاد نمی دهد که چگونه مهارت های اجتماعی را که در زندگی واقعی بزرگسالی نیاز دارند، به کار بگیرند.
اگر بزرگسالان اتیستیک بخواهند زندگی و دانشگاه را یکپارچه و کامل کنند، آموزش مهارت های اجتماعی به این افراد حیاتی است. دانشجویان اتیستیک حتی در سازگاری با زندگی دانشجویی و مستقل از خانواده هم با مشکلات خیلی زیادی روبرو می شوند. فعالیت های ساده ای چون خرید، کارهای نوبتی، همکاری و … که دیگر دانشجویان انجام می دهند ، برای دانشجویان اتیستیک خارج از حد توانشان است.
مدیریت روزانه زندگی ، تغذیه مناسب، قرارها، زمان شروع و پایان کلاس ها، دوست یابی و … برای این افراد طاقت فرسا است. مشکل این است که اوتیسم یک ناتوانی نامعلوم و نامرئی، با حمایت خیلی کم از دانش آموزان بزرگسال و دانشجویان است.
متاسفانه در ایران مدرسه و دانشگاه مربوط به کودکان اوتیسم وجود ندارد. به همین دلیل هم تاکید فراوانی بر آموزش بچه‌هایی با ضریب هوشی عادی تا پیش از رسیدن به سن مدرسه می‌کنیم تا بتوانند ساده‌تر پا به مدرسه‌های عادی یا حتی در مواردی به دانشگاه‌ها بگذارند.
مرکز تحقیقات پزشکان و روانشناسان بوجیکا
کلینیک جامع کودک و خانواده بوجیکا، اماده ارائه خدمات نوین در زمینه های اختلالات طیف اتیسم، بیش فعالی، اختلالات یادگیری، مشکلات رفتاری، اختلالات اضطرابی، افسردگی و مشاوره خانواده می باشد.
جهت تعین وقت اینجا کلیک کنید
