آنورکسیا چیست؟ علائم و 5 روش درمان آن
آنورکسیا چیست و 5 روش درمان آن
یه مدت بود ارزش خودم رو در لاغر بودنم می‌دیدم، فکر می‌کردم هرچقدر لاغرتر باشم محبوب‌ترم. به همین خاطر وزنم که اید‌ه‌آل هم بود رو یک نقص بزرگ واسه خودم می‌دیم و تمام تلاشم رو می‌کردم که این نقص رو با محدود کردن شدید مصرف غذا و ورزش بیش از حد برای کاهش وزن اصلاح کنم، اما متاسفانه متوجه افراط بیش از حد تو این مسئله نبودم تا اینکه دچار انواع و اقسام بیماری‌های جسمی و روحی شدم.
تا اینکه بلاخره با حمایت و پیگیری خانواده‌م پیش یک روانشناس تو “بوجیکا” رفتم و متوجه شدم که مبتلا به آنورکسیا یا همون بی اشتهایی عصبی شدم. الان چند وقتی از مراجعه‌م به “بوجیکا” می‌گذره و با تلاش‌های روانشناسم در شرایط بهتری قرار دارم.
آنورکسیا چیست و چگونه می‌توان آن را درمان کرد؟
آنورکسیا که با نام بی‌اشتهایی عصبی هم شناخته می‌شود، یک نوع اختلال در خوردن محسوب می‌شود. افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی تعداد کالری و نوع غذایی که می‌خورند را در حد افراطی محدود می‌کنند؛ در نتیجه این افراد وزن خود را به شدت کاهش می‌دهند یا نمی‌توانند وزن مناسبی را بر اساس قد، سن و سلامت جسمانی خود حفظ کنند.
اغلب این افراد به اجبار ورزش می‌کنند و یا غذایی که می‌خورند را از طریق استفراغ عمدی و یا استفاده نادرست از ملین‌ها پاک می‌کنند. کسانی که مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی هستند تصویر بدی از بدن خود داشته و ترس شدیدی از افزایش وزن دارند. این بیماری کاملاً جدی است و نیاز به درمان دارد. کاهش وزن شدید در فرد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی می‌تواند منجر به سوءتغذیه، مشکلات سلامتی خطرناک و حتی مرگ شود.
چه کسانی مبتلا به آنورکسیا می‌شوند؟
این بیماری می‌تواند در افراد با هر سن، جنسیت، نژاد، قومیت، گرایش جنسی و وضعیت اقتصادی و افراد با هر وزن، شکل و اندازه بدن اتفاق بیفتد. البته به طور کلی این اختلال نوجوانان و زنان جوان را بیشتر تحت تأثیر قرار می‌دهد، با این وجود برای مردان نیز رخ می‌دهد و ابتلای آن در کودکان و بزرگسالان نیز در حال افزایش است.
آیا بی‌اشتهایی عصبی بیماری شایعی است؟
اختلالات خوردن حداقل 9 درصد از جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و این بیماری هم تقریباً 1 تا 2 درصد از جمعیت کل جهان را فراگرفته است. جالب توجه است که بدانید تقریباً 0.3 درصد از نوجوانان به این بیماری مبتلا هستند.
تفاوت بین بی‌اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی
بی‌اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی هر دو جزو اختلالات در خوردن محسوب می‌شود و هر دوی این بیماری‌ها می‌توانند علائم مشابهی مانند ترس شدید از افزایش وزن داشته باشند.
افرادی که به آنورکسیا مبتلا هستند، کالری دریافتی خود را به شدت کاهش می‌دهند و یا برای کاهش وزن اقدام به پاک‌سازی می‌کنند. اما افرادی که به پرخوری عصبی مبتلا هستند در مدت زمان کوتاهی مقدار زیادی غذا می‌خورند و به دنبال آن رفتارهای خاصی برای جلوگیری از افزایش وزن انجام می‌دهند.
ازجمله این رفتارهای خاص می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- استفراغ عمدی
استفاده نادرست از داروهایی مانند ملین‌ها یا هورمون‌های تیروئیدی
- روزه گرفتن یا ورزش زیاد
افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً وزن خود را در حد مطلوب یا کمی بالاتر از حد مطلوب نگه می‌دارند. برخلاف آنها کسانی که مبتلا به بی اشتهایی عصبی هستند معمولاً دارای شاخص توده بدنی زیر 18.45 کیلوگرم می باشند.
علائم و نشانه‌های آنورکسیا
شما نمی‌توانید فقط از روی ظاهر یک فرد بی‌اشتهایی عصبی را در آن را تشخیص دهید؛ زیرا بی‌اشتهایی شامل رفتارهای ذهنی هم می‌شود. برای داشتن آنورکسیا فرد نیاز نیست که حتماً وزن کمی داشته باشد؛ زیرا افراد با وزن زیاد هم ممکن است به بی‌اشتهایی عصبی مبتلا باشند.
علاوه بر این، فردی می‌تواند بدون مبتلا بودن به بی‌اشتهایی کمبود وزن داشته باشد. دقت کنید که آنورکسیا شامل مولفه‌های روانی و رفتاری و همچنین جسمی است.
علائم و نشانه‌های عاطفی، رفتاری و فیزیکی بسیاری برای این بیماری وجود دارد. اگر شما یا شخصی که می‌شناسید علائم و نشانه‌های بی‌اشتهایی که در ادامه به آن اشاره می‌کنیم را تجربه می‌کند، باید به دنبال راه درمان آن باشد.
علائم عاطفی و ذهنی آنورکسیا
- داشتن ترس شدید از افزایش وزن
- علاقه شدید به غذا، کالری و رژیم غذایی
- احساس اضافه وزن یا چاقی (با وجود کمبود وزن)
- ترس از برخی غذاها یا گروه‌های غذایی
- خود انتقادی بودن
- احساس افسردگی
- داشتن افکار آسیب رسان به خود (خودکشی)
علائم رفتاری آنورکسیا
- تغییر در عادات غذایی مانند خوردن غذاها به ترتیب خاص یا مرتب‌کردن مجدد غذاها در بشقاب
- تغییر یهویی در ترجیحات غذایی، مثل حذف بعضی از مواد غذایی یا گروه‌های غذایی
- اظهار نظرهای مکرر در مورد احساس چاقی یا اضافه وزن با وجود کمبود وزن
- پاک‌سازی از طریق استفراغ عمدی و یا استفاده نادرست از ملین‌ها یا دیورتیک‌ها
- رفتن به دستشویی بلافاصله بعد از غذا خوردن
- استفاده از قرص‌های لاغری یا داروهای سرکوب‌کننده اشتها
- ورزش اجباری یا بیش از حد (تمرین بدنی شدید)
- ادامه دادن به رژیم غذایی حتی زمانی که وزن شما نسبت به جنسیت و قد کم است.
- غذا درست‌کردن برای دیگران اما نه برای خودتان
- پوشیدن لباس‌های سایز بزرگ برای پنهان‌کردن کمبود وزن
- کناره‌گیری از دوستان و رویدادهای اجتماعی
- علائم و نشانه‌های فیزیکی آنورکسیا
شناخته شده‌ترین نشانه‌های فیزیکی بی‌اشتهایی عصبی، وزن کم بدن به نسبت قد و جنس فرد است. با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که یک فرد می‌تواند بدون کمبود وزن، دچار این بیماری باشد. علاوه بر علائم دیگر بی‌اشتهایی، علائم فیزیکی هم وجود دارد که در واقع عوارض جانبی گرسنگی و سوءتغذیه است.
علائم فیزیکی آنورکسیا شامل:
- کاهش وزن بسیار زیاد در مدت زمان چند هفته یا چند ماه
- عدم حفظ وزن مناسب بر اساس قد، سن و جنسیت
- تغییر غیر قابل توضیح در شاخص توده بدنی در کودکان و نوجوانان در حال رشد
علائم فیزیکی بی‌اشتهایی که از عوارض گرسنگی و سوءتغذیه است شامل:
- سرگیجه و غش
- احساس خستگی
- ضربان قلب آهسته یا نامنظم
- فشارخون پایین
- تمرکز ضعیف
- احساس سرمای همیشگی
- عدم وجود قاعدگی یا قاعدگی نامنظم
- تنگی نفس
- نفخ یا درد شکم
- ضعف عضلانی بدن
- پوست خشک، ناخن‌های شکننده و یا موهای نازک
- بهبود ضعیف زخم و ابتلا به انواع بیماری‌ها به شکل مکرر
- رنگ آبی یا بنفش دست و پا
چه چیزی باعث آنورکسیا می‌شود؟
بی‌اشتهایی عصبی و اختلالات خوردن شرایط پیچیده‌ای را برای فرد ایجاد می‌کند. به همین خاطر، علت اصلی بی‌اشتهایی عصبی هنوز مشخص نشده است، اما تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل مختلفی مثل ژنتیک خاص، ویژگی‌های روان‌شناختی و عوامل محیطی، به‌خصوص عوامل اجتماعی و فرهنگی ممکن است عامل ابتلا به این بیماری باشد.
عواملی که ممکن است در ایجاد بی‌اشتهایی دخیل باشند شامل موارد زیر می‌شود:
- ژنتیک:
تحقیقات نشان می‌دهد که تقریباً 50 تا 80 درصد خطر ابتلا به آنورکسیا ژنتیکی است.
افرادی که اقوام درجه یکشان (خواهر و برادر یا والدین) مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی هستند، 10 برابر بیشتر در معرض ابتلا به این اختلال قرار دارند که نشان دهنده ارتباط ژنتیکی است.
تغییرات در سیستم مغز و انتقال دهنده‌های عصبی، مانند سروتونین و دوپامین می‌تواند روی اشتها و خلق و خو تأثیر بگذارد.
- تروما:
بسیاری از کارشناسان معتقدند که این اختلال، ناشی از تلاش افرادی است که با محدودکردن غذا قصد دارند با احساسات دردناک کنار بیایند. به‌عنوان مثال، آزار جسمی یا تجاوز جنسی می‌تواند در برخی افراد به مبتلا شدن فرد به اختلال خوردن کمک کند.
- محیط و فرهنگ:
در فرهنگ بسیاری از کشورها یک نوع بدن خاص را ایدئال می‌شمارند که معمولاً بدن‌های «لاغر» ایدئال محسوب می‌شود. این موضوع می‌تواند فشارهای غیرضروری را برای دستیابی به استانداردهای بدنی غیرواقعی بر افراد وارد کرده و به ایجاد بی‌اشتهایی عصبی کمک کند.
- فشار همسالان:
به‌ویژه برای کودکان و نوجوانان، فشار همسالان می‌تواند نیروی بسیار قدرتمندی باشد. تجربه تمسخر، قلدری به‌خاطر ظاهر یا وزن می‌تواند به ابتلا به آنورکسیا کمک کند.
- سلامت عاطفی:
کمال‌گرایی می‌تواند در کاهش عزت نفس و ارزش درک شده توسط خود فرد نقش داشته باشد. این می‌تواند فرد را در برابر ابتلا به بی‌اشتهایی عصبی آسیب‌پذیر کند.
به این نکته توجه کنید که هیچ راه واحدی برای ابتلا به بی‌اشتهایی عصبی وجود ندارد و برای بسیاری از افراد، رفتارهای غذایی نامنظم نشان دهنده یک استراتژی مقابله‌ای نامناسب است که باگذشت زمان دائمی می‌شود. مسیری که گفته شد برای برخی از افراد که به بی‌اشتهایی مبتلا می‌شوند، صدق می‌کند.
چگونگی تشخیص بی‌اشتهایی عصبی
سه معیار برای تشخیص بی‌اشتهایی عصبی وجود دارد که در ادامه آن را بیان می‌کنیم.
1. محدودیت مصرف کالری موجب کاهش قابل توجه وزن بدن بر اساس سن، جنسیت، قد و مرحله رشد آن فرد می‌شود.
2. ترس شدید از چاق شدن
3. داشتن دید اشتباه نسبت به وضعیت بدن خود که به عبارت دیگر یعنی فرد قادر به ارزیابی واقعی وزن و شکل بدن خود نیست و معتقد است که ظاهر آنها تأثیر زیادی بر ارزش او دارد و وزن کم بدن و محدودیت غذایی فعلی خود را انکار می‌کند.
حتی اگر تمام معیارهای گفته شده را یک فرد نداشته باشد، همچنان می‌تواند مبتلا به اختلال خوردن باشد. طبق این معیارها شدت بی‌اشتهایی بر اساس شاخص توده بدنی طبقه‌بندی می‌شود. افرادی که معیارهای بی‌اشتهایی را دارند؛ اما علی‌رغم کاهش قابل توجه وزن، کمبود وزنی ندارند، به بی‌اشتهایی عصبی غیرمعمولی مبتلا هستند.
اگر علائم و نشانه‌های آنورکسیا وجود داشته باشد، پزشک متخصص ارزیابی را با انجام یک تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی آغاز می‌کند.
یک متخصص سلامت روان احتمالاً در مورد موضوعاتی مانند تاریخچه رژیم غذایی، سابقه ورزش، تاریخچه روانشناسی، تصویر بدن (شامل رفتارهایی مانند چند بار وزن کردن فرد می‌شود)، دفعات پرخوری و پاک‌سازی (استفاده از قرص‌های لاغری، ملین‌ها و مکمل‌ها)، سابقه خانوادگی در مورد ابتلا به آنورکسیا، وضعیت قاعدگی (منظم یا نامنظم بودن آن)، سابقه دارویی و درمان قبلی سؤالاتی از فرد بیمار می‌پرسد.
به یاد داشته باشید که یک فرد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی یا هر اختلال دیگری در خوردن در صورت تشخیص زودهنگام بهترین نتیجه برای بهبودی را حاصل می‌کند. اگر شما یا شخصی که می‌شناسید علائم و نشانه‌های بی‌اشتهایی عصبی را تجربه می‌کنید، حتماً در اسرع وقت به یک روانشناس مراجعه کنید.
آزمایشات مختلف برای تشخیص یا ارزیابی بی‌اشتهایی عصبی فرد
اگرچه هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص آنورکسیا وجود ندارد، اما یک متخصص ممکن است از آزمایش‌های مختلفی مانند آزمایش خون برای رد هرگونه شرایط پزشکی که می‌تواند باعث کاهش وزن شود و ارزیابی آسیب جسمی که کاهش وزن و گرسنگی ایجاد کرده است استفاده کند.
آزمایش‌هایی که برای نشان دادن بیماری ناشی از کاهش وزن یا ارزیابی عوارض جانبی بی‌اشتهایی عصبی ممکن است از فرد گرفته شود شامل موارد زیر است:
- آزمایش خون برای ارزیابی سلامت کلی
- آزمایش پانل الکترولیتی خون جهت بررسی کم‌آبی بدن
- آزمایش خون آلبومین برای بررسی سلامت کبد و کمبود مواد مغذی
- الکتروکاردیوگرام برای بررسی سلامت قلب
- آزمایش ادرار برای بررسی موارد مختلف
- تست تراکم استخوان برای بررسی استخوان‌های ضعیف (پوکی‌استخوان)
- تست‌های عملکرد کلیه
- تست‌های عملکرد کبد
- تست‌های عملکرد تیروئید
- سطح ویتامین D
- آزمایشات هورمونی (برای بررسی مشکلات قاعدگی)
- اندازه‌گیری تستوسترون
آنورکسیا چگونه درمان می‌شود؟
مهم‌ترین مسئله در درمان بی‌اشتهایی عصبی کمک به فرد برای تشخیص و پذیرش بیماری است؛ زیرا بسیاری از افراد مبتلا به آنورکسیا، داشتن اختلال در خود را انکار می‌کنند و اغلب تنها زمانی به دنبال درمان پزشکی هستند که وضعیت آنها جدی یا تهدیدکننده زندگی باشد. به همین خاطر است که تشخیص و درمان بی‌اشتهایی در مراحل اولیه از اهمیت بسیاری برخوردار است.
فواید درمان آنورکسیا
- تثبیت کاهش وزن
- تغذیه مناسب برای بازگرداندن وزن
- حذف پرخوری و یا رفتارهای پاک‌سازی و سایر الگوهای غذایی مشکل‌ساز
- درمان مسائل روانی مانند عزت‌نفس پایین
- ایجاد تغییرات رفتاری درازمدت
افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی اغلب دارای شرایط روانی خاصی هستند، از جمله:
- افسردگی
- اختلالات اضطرابی
- اختلال شخصیت مرزی
- اختلال وسواس فکری عملی
- اختلالات مصرف مواد
درمان آنورکسیا بسته به نیاز فرد متفاوت خواهد بود. یک فرد ممکن است از طریق مراقبت‌های سرپایی یا بستری شدن در بیمارستان بسته به وضعیت فعلی پزشکی و سلامت روان خود، درمان شود.
درمان بی‌اشتهایی عصبی اغلب شامل استفاده از روشهای زیر است:
- رواندرمانی
- دارو
- مشاوره تغذیه
- بستری شدن در بیمارستان
- روان درمانی
روان درمانی نوعی مشاوره فردی است که روی تغییر تفکر (شناخت درمانی) و رفتار (رفتاردرمانی) فرد مبتلا به اختلال بی‌اشتهایی عصبی تمرکز دارد. این درمان شامل انجام اعمالی برای ایجاد یک نگرش سالم نسبت به غذا و وزن و همچنین برای تغییر واکنش فرد نسبت به موقعیت‌های دشوار است.
روان درمانی انواع مختلفی دارد که در ادامه بیان می‌کنیم:
- درمان پذیرش و تعهد:
هدف این درمان ایجاد انگیزه برای تغییر اعمال به جای افکار و احساسات فرد است.
- درمان شناختی رفتاری:
هدف این درمان پرداختن به دیدگاه‌ها و نگرش‌های منفی در مورد وزن، شکل و ظاهر و تمرین اصلاح رفتار است.
- رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT):
این درمان به شما کمک می‌کند نه تنها مهارت‌های جدیدی را برای مدیریت محرک‌های منفی ایجاد کنید، بلکه به شما کمک می‌کند تا نگرش خود را برای تشخیص محرک‌ها یا موقعیت‌هایی که ممکن است رفتار غیر مفیدی اتفاق بیفتد، گسترش دهید.
مهارت‌های خاص شامل ایجاد ذهن آگاه، بهبود روابط از طریق اثربخشی بین‌فردی، مدیریت احساسات و تحمل استرس است.
- درمان مبتنی بر خانواده (روش مادزلی):
این درمان شامل تغذیه مجدد مبتنی بر خانواده است، به این معنی که والدین و خانواده مسئول دریافت مواد مغذی مناسب توسط فرد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی هستند. این روش برای بازگرداندن سلامت به افراد مبتلا به آنورکسیا زیر 18 سال است.
- رواندرمانی بین‌فردی:
این درمان با هدف حل یک مشکل بین‌فردی انجام می‌شود. بهبود روابط و ارتباطات فرد و حل مشکلات آن ممکن است علائم اختلال خوردن را کاهش دهد.
- دارو
برخی از متخصصان ممکن است برای کمک به مدیریت اضطراب و افسردگی که اغلب با بی‌اشتهایی عصبی همراه است، دارو تجویز کنند. داروی ضد روان‌پریشی ممکن است برای افزایش وزن مفید باشد. همچنین گاهی اوقات، متخصصان داروهایی را برای کمک به تنظیم قاعدگی در افراد مبتلا تجویز می‌کنند.
- مشاوره تغذیه
مشاوره تغذیه یک راهکار برای کمک به درمان آنورکسیا است که شامل موارد زیر می‌شود:
1-آموزش فرد برای داشتن یک رویکرد سالم به غذا و وزن
2-کمک به بازیابی الگوهای غذایی طبیعی
3-آموزش فرد در خصوص اهمیت تغذیه و داشتن رژیم غذایی متعادل
4-بازگرداندن رابطه سالم با غذا و خوردن
5-حمایت خانواده برای موفقیت درمان بی‌اشتهایی عصبی بسیار حائز اهمیت است. اعضای خانواده باید این اختلال فرد را درک کنند و علائم و نشانه‌های آن را بشناسند.
- بستری شدن در بیمارستان
بستری شدن در بیمارستان امکان دارد برای درمان کاهش وزن شدید که منجر به سوءتغذیه و سایر عوارض جدی سلامت روانی یا جسمی، مانند اختلالات قلبی، افسردگی جدی و افکار خودکشی نیاز باشد.
عوارض درمان بی‌اشتهایی عصبی
مهم‌ترین عارضه درمان بی‌اشتهایی عصبی وضعیتی به نام سندرم تغذیه مجدد است. این وضعیت تهدید کننده زندگی زمانی رخ می‌دهد که یک فرد به‌شدت دچار سوءتغذیه، دوباره شروع به دریافت کالری کند. اساساً بدن این فرد نمی‌تواند به‌درستی فرایند متابولیسم را از سر بگیرد. افرادی که سندرم تغذیه مجدد را تجربه می‌کنند ممکن است شرایط زیر برای آنها رخ بدهد:
- تورم کل بدن
- نارسایی قلبی و ریه
- مشکلات گوارشی
- ضعف عضلانی گسترده
- هذیان
- مرگ
از آنجایی که سندرم تغذیه مجدد می‌تواند عوارض جانبی جدی و تهدیدکننده‌ای داشته باشد، دریافت درمان و راهنمایی پزشکی برای افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی ضروری است. افرادی که یک یا چند مورد از عوامل خطر زیر را دارند ممکن است نیاز باشد در بیمارستان بستری شوند:
- سوءتغذیه خیلی شدید
- کالری دریافتی کم یا بدون کالری بیشتر از 10 روز
- سابقه سندرم تغذیه مجدد
- از دست دادن وزن زیاد در مدت زمان بسیار کوتاه (10 تا 15 درصد از کل توده بدن در عرض سه تا شش ماه)
- مصرف مقدار قابل توجهی الکل
- مصرف اشتباه ملین‌ها، قرص‌های لاغری، دیورتیک‌ها یا انسولین (در مبتلا بودن به دیابت) در گذشته
- داشتن سطح الکترولیت غیرطبیعی
طول درمان اختلال آنورکسیا
دوره درمان بهبود آنورکسیا هر فردی متفاوت است و شامل فاکتورهای درمانی زیادی مانند رواندرمانی، مشاوره تغذیه و رسیدگی به علت بی‌اشتهایی فرد در صورت امکان است و هر یک از این فاکتورها می‌تواند بیشتر یا کمتر به طول بی انجامد.
مهم نیست که شما در دوره بهبودی خود چه جایی از مسیر قرار دارید، ادامه روند برای بهبودی کاملتان ضروری است.
نشانه‌های خطر برای ابتلا به آنورکسیا
همانطور که گفته شد بی‌اشتهایی عصبی یا آنورکسیا می‌تواند هر فردی را بدون توجه به جنسیت، سن یا نژاد درگیر کند. با این حال، عوامل خاصی برخی از افراد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این عارضه قرار می‌دهد، از جمله:
- سن:
با وجود این که اختلالات خوردن مثل آنورکسیا، در نوجوانان و جوانان شایع‌تر است، اما کودکان و افراد مسن هم امکان دارد به این بیماری مبتلا شوند.
- جنسیت:
زنان و دختران بیشتر در معرض ابتلا به بی‌اشتهایی عصبی هستند. با این وجود، دانستن این نکته مهم است که مردان و پسران نیز ممکن است به این اختلال مبتلا شوند و ممکن است به دلیل تفاوت در شیوه درمان، تشخیص داده نشود.
- سابقه خانوادگی:
داشتن والدین یا خواهر و برادر (بستگان درجه یک) مبتلا به اختلال خوردن، خطر ابتلا به بی‌اشتهایی عصبی را افزایش می‌دهد.
- رژیم‌گرفتن:
رژیم‌گرفتن بیش از حد ممکن است به بی‌اشتهایی عصبی تبدیل شود.
- تغییرات و آسیب‌های روحی:
تغییرات بزرگ در زندگی فرد، مثل دانشگاه رفتن، شروع شغل جدید یا طلاق و آسیب‌های دیگری مثل تجاوز جنسی یا آزار فیزیکی، امکان دارد عامل ایجاد بی‌اشتهایی عصبی شود.
- مشاغل و ورزش‌های خاص:
اختلالات خوردن به‌ویژه در بین مدل‌ها، ژیمناست‌ها، دوندگان، کشتی‌گیران و رقصندگان رایج‌تر است.
پیشگیری از ابتلا به آنورکسیا
تشویق عادات غذایی سالم امکان دارد به پیشگیری از ابتلا به بی‌اشتهایی عصبی یا بدتر شدن آن کمک کند. به‌عنوان مثال، اگر فرزند یا یکی از اعضای خانواده شما تصمیم دارد گیاهخوار شود، بهتر است با یک متخصص تغذیه و متخصص در زمینه اختلالات خوردن مشورت کنید تا مطمئن شوید که این تغییر بدون از دست دادن مواد مغذی اتفاق می‌دهد.
عوارض ناشی از سوءتغذیه و گرسنگی که در افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی رایج است، می‌تواند تقریباً روی هر عضو بدن فرد تأثیر بگذارد. در موارد شدید، اندام‌های حیاتی مانند مغز، قلب و کلیه‌ها می‌توانند آسیب ببینند. این آسیب ممکن است حتی پس از بهبودی فرد از بی‌اشتهایی غیر قابل برگشت باشد.
عوارض شدیدی که می‌تواند از بی‌اشتهایی درمان نشده اتفاق بیفتد شامل:
- ضربان قلب نامنظم
- پوکی استخوان و فرسایش مینای دندان
- آسیب کلیه و کبد
- بیماری کبد چرب
- تشنج به‌خاطر قند خون بسیار پایین
- رابدومیولیز به دلیل از دست دادن آب و عدم تعادل الکترولیت
- تأخیر در بلوغ و رشد بدنی
- ناباروری و مشکلات قاعدگی
- بی‌خوابی
- کم‌خونی
- اختلال ریتم قلب
- افتادگی دریچه میترال
- ایست قلبی
- مرگ
علاوه بر عوارض جسمی، افراد مبتلا به آنورکسیا معمولاً شرایط خاص روانی را هم تجربه می‌کنند که این شرایط شامل:
- افسردگی، اضطراب و سایر اختلالات خلقی
- اختلالات شخصیت
- اختلالات وسواس اجباری
- اختلال در مصرف الکل و سوءمصرف مواد
- اگر این بیماری‌های روانی درمان نشوند، می‌توانند منجر به خودآزاری، افکار خودکشی یا اقدام به خودکشی شوند.
مطلب پایانی
در پایان مطلب باید بدانید که خوشبختانه آنورکسیا قابل درمان است و فرد مبتلا به این اختلال می‌تواند به وزن سالم و الگوهای غذایی سالم بازگردد. بهبودی از این بیماری معمولاً مستلزم درمان طولانی مدت و همچنین تعهد قوی توسط فرد است. همچنین حمایت اعضای خانواده و دوستان موجب می‌شود که فرد درمان موردنیاز خود را دریافت کند و به آن پایبند باشد.
مقالات پیشنهادی:
- تپش قلب چیست؟ و 5 راه برای مدیریت آن
- موزیک آرامبخش و 18 تاثیر آن بر سلامت روان
- بی اشتهایی عصبی و 8 راه مقابله با آن
- هیپنوتیزم چیست و 2 مرحله آن
- مازوخیسم چیست؟
- اختلال شخصیت چیست و 3 دسته آن
- ناخن جویدن کودکان دلایل و درمان آن
- 13راهکار برای تقویت امید به زندگی
- روشهای افزایش اعتماد به نفس
- علائم افسردگی
منابع :
