پیامدهای منفی فریاد زدن بر سر کودکان
پیامدهای منفی فریاد زدن بر سر کودکان
همه پدر و مادرها می دانند که گاهی کنترل احساساتشان را از دست می دهند و کودکان با آگاهی از این مطلب می توانند تا حد فریاد زدن والدین خود را تحریک کنند.
اما والدین برای خنثی کردن این حساسیت ها می‌توانند نحوه صحبت کردن خود را تغییر دهند و برای برقراری ارتباط با آنان از شکل فریاد زدن به دیالوگی احترام آمیز با کودکانشان رو آورند.
فریاد زدن ممکن است برای مدت زمان کوتاهی کودکان را آرام و مطیع سازد اما تصحیح رفتار آنان را به دنبال نخواهد داشت.
در واقع این اقدام موجب ترسیدن آنان از والدین خود می‌شود و به کودکان کمک نمی‌کند تا عواقب رفتار خود را متوجه شوند.
کودکان برای یادگیری به والدین خود وابسته هستند و در صورتیکه عصبانیت و خشونت همچون فریاد زدن بخشی از رفتار معمول در خانواده باشد و کودکان آن را طبیعی تلقی کنند، رفتار آنان این کار را منعکس می‌کند.
والدین باید آگاه باشند فریاد زدن و با صدای بلند صحبت کردن به انتقال واضح تر پیام کمک نمی کند. فریاد زدن بر سر کودکان باعث می شود تربیت و منظم کردن آنان سخت تر شود چراکه در هر بار فریاد زدن قوه درک و پذیرندگی آنان کاهش می یابد.
نتایج تحقیقات حاکی از آن است که فریاد زدن، کودکان را به لحاظ رفتارهای فیزیکی و گفتاری خشن تر می سازد. و ترس در کودکان را به دنبال داشته و باعث می‌شود آنان احساس آرامش نداشته باشند.
همچنین با توجه به این نکته که فریاد زدن بر سر کودکان امر پسندیده‌ای نیست، فریاد کشیدن همراه با استفاده از کلمات و الفاظ نامناسب می‌تواند نوعی آزار و اذیت احساسی و روانی تلقی شود.
فریاد زدن بر سر کودکان می تواند تاثیرات طولانی مدتی روی آنان داشته باشد که اضطراب، کاهش عزت نفس و افزایش رفتارهای خشونت‌آمیز از جمله آنهاست.
به جای بالا بردن صدای خود رفتارهای جایگزین دیگری را امتحان کنند. به طور مثال کودکانی که با والدین خود ارتباط احساسی شدیدی دارند راحت تر تربیت می شوند. همچنین زمانی که کودکان احساس امنیت کنند به صحبت کردن در آرامش تمایل بیشتری نشان داده و پیش از شدت یافتن بحث و تبدیل شدن آن به فریاد زدن به حرف‌های والدین خود گوش فرا می دهند.
همچنین والدین می‌توانند پیش از آنکه مجبور به فریاد زدن بر سر کودک خود شوند رفتارهای تربیتی مثبت دیگری را امتحان کنند:
در مورد احساسات خود صحبت کنید:
عصبانیت احساس طبیعی است و در صورتیکه به درستی کنترل شود می توان از آن نکته هایی آموخت. با تأیید تمامی احساسات از شادی و هیجان گرفته تا عصبانیت و حسادت می توان به کودک آموخت که این رفتارها همگی بخشی از وجود انسان هستند. در مورد احساسات خود با فرزندانتان صحبت کنید و آنان نیز را نیز به انجام این کار تشویق کنید.
با رفتارهای بد فرزندتان آرام اما قاطع برخورد کنید:
کودکان در برخی مواقع رفتارهای اشتباه دارند که بخشی از روند رشد آنان به حساب می‌آید. با آنان به شکلی قاطع صحبت کنید که به شأن آنان خدشه‌ای وارد نشود و در عین حال متوجه شوند برخی رفتارها غیرقابل تحمل هستند.
از تهدید کردن خودداری کنید:
تنبیه و تهدید کردن باعث به وجود آوردن احساس عصبانیت و درگیری بیشتر می شود و در درازمدت مانع از آن می شود تا فرزند به یک نظم درونی دست پیدا کند.
همچنین وجود نیازهای اساسی در کودکان و برطرف کردن آنها مثل خواب و گرسنگی آنان را شاد ساخته و مجموع رفتارهای کودکان را مناسب می سازد. علاوه بر این، در نظر گرفتن برنامه های معین به آنان کمک می کند تا کمتر مضطرب شوند.
توجه کنید در برخی مواقع با وجود به کار گرفتن راهکاری برای جلوگیری از بالا رفتن صدا، والدین مجبور به فریاد زدن می شوند. در چنین شرایطی معذرت خواهی کنید در نتیجه کودکان این نکته مهم را آموزش می بینند که تمامی افراد اشتباه می کنند و لازم است معذرت خواهی کنند.
همچنین در صورتیکه فرزندتان فریاد زد، حد و مرزها را به او یادآوری کرده و گوشزد کنید که داد زدن روشی قابل قبول برای برقراری ارتباط نیست.
در صورتیکه برای منظم کردن فرزند خود سر او فریاد می زنید، می توانید تاثیرات منفی آن را در رفتار کودک خود ببینید. به طور مثال فرزندانتان نیز برای انتقال پیام و منظور خود با صدای بلند صحبت می کنند، علاوه بر این، به جای آرام و محترمانه صحبت کردن، سر والدین خود فریاد می زنند، رابطه والدین با فرزند ناپایدار و آسیب پذیر می شود و در نتیجه برقراری ارتباطی سالم با آنان سخت می شود و همچنین ممکن است این شیوه رفتاری آنان را از والدین دور کند.
به عنوان مثال : اگر می خواهید به کودک آموزش دهید چگونه لباسش را بپوشد لازم نیست بگویید «چقدر بی دست و پایی» وقتی با این کلمات به شخصیت کودک حمله کنید، اعتماد به نفس او را از بین می برید و اینجاست که تخریب آغاز می شود. وقتی کودک یک ساله اشیا را در دهان خود می گذارد نباید بر سرش فریاد زد. او در حال شناخت محیط است. اگر فرزند نوجوان شما تمایل ندارد تعطیلات آخر هفته را با شما باشد او را درک کنید او به دنبال رسیدن به استقلال است. به جای داد و فریاد مراحل رشد فرزندان خود را درک کنید و شیوه صحیح زندگی را به آنها بیاموزید. آموزشی همراه با احترام و تکریم و نه توهین و تضعیف.
باید به خاطر سپرد فریاد زدن برای تصحیح رفتار کودک روش مناسبی نیست. بلکه برای این منظور باید برنامه ریزی بلند مدتی را اجرا کرد. اگر چه فریاد می تواند در کوتاه مدت خطری را از کودکان دور کند ولی اثرات منفی بلند مدت آن قابل جبران نخواهد بود.
