وسواس پوست کنی | درمان اختلال پوست کنی | کندن مکرر زخم نشانه چیست
هر چند وقت یک بار کندن روی زخم یا برآمدگی غیر معمول نیست. اما برای برخی افراد ، کندن می تواند مزمن شود. کندن مکرر می تواند زخمهای موجود را تحریک می کند
وسواس پوست کنی
وسواس پوست کنی چیست؟
هر چند وقت یک بار کندن روی زخم یا برآمدگی غیر معمول نیست. اما برای برخی افراد ، کندن می تواند مزمن شود. کندن مکرر می تواند زخمهای موجود را تحریک کرده و حتی باعث شکل گیری موارد جدید شود. این می تواند باعث ایجاد زخم اضافی شود و منجر به جای زخم شود. این کار به صورت مداوم می تواند به وضعیتی به نام اختلال پوست کنی تبدیل شود. مبتلایان به این عارضه پوست خود را از روی عادت یا تکانه می کنند. آنها غالباً این انگیزه را انتخاب می کنند تا چیزی باشد که برای کنترل آنها عمل کند.
بعضی افراد ممکن است چند بار در روز چند بار پوست یت زخم خود را بکنند. برخی دیگر ممکن است هر روز چند ساعت به طور مداوم این کار را انجام دهند. اختلال در کندن پوست شایع نیست ، اما به خوبی ثابت شده است. این یک وضعیت بهداشت روان در ارتباط با اختلال وسواس فکری (OCD) محسوب می شود. همه مبتلایان به OCD به اختلال پوست کنی مبتلا نخواهند شد ، اما بسیاری از افرادی که این اختلال را تجربه می کنند غالباً OCD را نیز تجربه می کنند.
برای استفاده از خدمات روانشناسی در زمینه وسواس و تعیین نوبت ویزیت با متخصصان کلینیک بوجیکا با شماره های زیر تماس بگیرید
02122636858 – 02126767945 – 09212773724
چگونه علائم را تشخیص دهیم
دانستن علائم و نشانه های وسواس پوست کنی می تواند به شما کمک کند تشخیص دهید که آیا رفتارهای خاص “عادی” است یا اینکه ممکن است نشانه های جدی تری باشد. به عنوان مثال ، برداشت گاه به گاه به ندرت مشکل ساز است. در صورت بهبود پوست ، زخم ها خارش می یابند و باعث می شود بسیاری از افراد پوست خود را بکنند. علی رغم توصیه ها، بسیاری از افراد جوش ها و سر سیاه ها را نیز می کنند.
با این حال ، افراد مبتلا به اختلال وسواس پوست کنی ممکن است تا زمانی که زخم خونریزی کند یا ملتهب شود ، جای زخم ، برآمدگی ، جوش یا سایر ضایعات پوستی را بکنند. همچنین ممکن است اقدام به کندن پوست اطراف ناخن ها و ناخن های پا کنند. بعضی اوقات ، افراد مبتلا به این اختلال ، مناطق کنده شده را دوباره می کنند که این کار ایجاد زخم های عمیق می کند. این چرخه عادت و انگیزه است که غلبه بر آن می تواند چالش برانگیز باشد.
علائم دیگر شامل موارد زیر است:
- تلاش برای از بین بردن “نواقص”: بعضی از افراد به طور مکرر پوست را خراشیده و یا سعی می کنند “نواقص” را که فکر می کنند در پوست خود مشاهده می کنند ، از بین ببرند. این نیز می تواند باعث ضایعات ، بریدگی ها و زخم های اضافی شود.
- صرف مقدار زیادی از زمان برای کندن: برخی از افراد مبتلا به این بیماری روزانه چندین بار روی پوست خود را می کنند. در هر صورت ، رفتار می تواند اختلال قابل توجهی در زندگی اجتماعی و حرفه ای آنها ایجاد کند.
- ایجاد زخم و عفونت از کندن مکرر: این اختلال می تواند منجر به عفونت ، ضایعات و زخم هایی شود که برای مدت طولانی ادامه دارد. عفونت ها ممکن است نیاز به درمان با آنتی بیوتیک ها داشته باشند.
علل
افراد در پاسخ به:
- عفونت ، بثورات یا صدماتی که باعث ایجاد زخم می شود: ممکن است زخم در حین بهبودی دچار خارش شود که منجر به خراش یا کندن آن شود که ممکن است حتی منجر به خونریزی شود و زخم جدید ایجاد کند. چرخه کندن پوست شکل می گیرد و الگوی رفتاری به یک عادت تبدیل می شود.
- استرس یا شرایط بهداشت روان: در مواقع استرس ، ممکن است افراد پوست خود را بکنند یا خراش دهند ، موهایشان را بکنند یا برای تسکین آن ناخن های خود را بجوند.
- اگرچه کندن پوست دلیل منطقی خاصی ندارد ، اما ممکن است ناشی از عوامل بیولوژیکی و محیطی باشد.
- اختلال پوست کنی می تواند در کنار OCD یا یک وضعیت سلامت روان دیگر ایجاد شود. ما در مورد این جزئیات بیشتر بحث می کنیم.
وسواس
OCD یک وضعیت بهداشت روان است که با افکار و رفتارهای تکراری ناخواسته مشخص می شود. طبق اتحاد ملی بیماری روانی ، OCD بیش از 2٪ از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) چیدن پوست را به عنوان یک رفتار اجباری رایج در افراد مبتلا به OCD ذکر کرده است.
تریکوتیلومانیا
یا اختلال موکنی یک بیماری اجباری است که مربوط به OCD است. این امر منجر به رفتارهای غیر معمول مانند کشیدن مو و کندن موهای نقاط مختلف بدن می شود. تخمین زده می شود 38٪ افرادی که اختلال پوست کنی دارند نیز دارای تریکوتیلومانیا هستند.
بیش فعالی
ADHD یک بیماری عصبی است که توانایی فرد در توجه و کنترل رفتارهای تحریک آمیز را مختل می کند. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها بیش فعالی را “یکی از شایعترین” شرایط رشد اختلالات عصبی در کودکان ذکر کرده است. افراد مبتلا به ADHD ممکن است در پاسخ به بیش فعالی یا کنترل کم تحرک ، دچار اختلال پوست کنی شوند.
اختلال طیف اوتیسم
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک بیماری عصبی توسعه ای است که بر رفتار و ارتباطات تأثیر می گذارد. پزشکان اوتیسم را یک اختلال طیف می دانند زیرا این امر می تواند طیف گسترده ای از علائم را ایجاد کند که با شدت های مختلف ظاهر می شوند. اگرچه علائم اوتیسم می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
چگونه این شرایط توسعه می یابد
اختلال وسواس پوست کنی یک رفتار تکرار شونده “خود نظافتی” است. همچنین این یک رفتار تکراری متمرکز بر بدن (BFRB) نامیده می شود. سایر BFRB ها شامل کشیدن مو یا جویدن ناخن است.
عفونت ، جراحت یا زخم شروع به بهبودی می کند و یک زخم ایجاد می کند. خارش باعث کندن فرد می شود. زخم یا ضایعه جدید شروع به بهبودی می کند و یک زخم دیگر ایجاد می کند. این چرخه کندن را شروع می کند. رفتار یک عادت کاهش استرس در طول زمان استرس است. عملکرد تکراری و کنترلی که کندن پوست دارد ممکن است فرد را در مقابل سایر مواردی که قابل کنترل نیستند تسکین بخشد.
این اختلال در کودکان و بزرگسالان مشاهده می شود. این بیماری تقریباً در هر سنی شروع می شود ، اما به طور معمول ابتدا در بزرگسالی یا در زمان بلوغ ظاهر می شود. زنان بیشتر از آقایان به آن مبتلا می شوند.
نکاتی برای مدیریت
گزینه های درمانی موجود برای اختلال وسواس پوست کنی در دو دسته اصلی قرار دارند: دارو و مشاوره.
مشاوره
یک روانشناس یا مشاور بهداشت روان می تواند به شما در شناسایی محرک هایی که منجر به کندن پوست می شود کمک کند. سپس ، با هم ، می توانید راه هایی برای متوقف کردن رفتار هنگام احساس این محرک ها ایجاد کنید. این ممکن است شامل یادگیری استفاده از رفتارهای سالم تر هنگامی که می خواهید پوست خود را بکنید ، باشد. به عنوان مثال ، فشردن یک توپ استرس ، بازی با مکعب روبیک ، نقاشی یا رفتارهای دیگری که دستان شما را اشغال می کند.
یک متخصص سلامت روان همچنین ممکن است به شما در یادگیری مقاومت در برابر چیزهایی که در محیط و یا بدن خود دارید و باعث می شود کندن شما بیشتر شود کمک کند. پوشیدن دستکش یا بانداژ چسب برای پوشاندن زخم ها یا بریدگی ها همچنین ممکن است به شما در جلوگیری از این رفتار کمک کند.
داروها
داروهای ضد افسردگی ممکن است به کاهش رفتارهای پوست کنی کمک کند. مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) معمولاً برای این بیماری تجویز می شوند.
سایر داروها ، از جمله داروهای روانپزشکی و ضد تشنج ، یا ممکن است داروهای ضد برچسب تجویز شوند. این بدان معناست که اگرچه این دارو در درجه اول برای معالجه بیماری متفاوت مورد استفاده قرار می گیرد ، اما ممکن است برای درمان اختلال پوست کنی نیز مورد استفاده قرار گیرد.
برای استفاده از خدمات روانشناسی در زمینه وسواس و تعیین نوبت ویزیت با متخصصان کلینیک بوجیکا با شماره های زیر تماس بگیرید
02122636858 – 02126767945 – 09212773724
مطالب پیشنهادی:
https://www.healthline.com/health/skin-disorders/excoriation#management
