لجبازی کودکان | درمان لجبازی کودکان | علل و درمان لجبازی کودکان

  • لجبازی کودکان

    تکنیک های مقابله با لجبازی و قشرق کودکان

    ایجاد قشقرق، به ویژه در مورد خردسالان خود محور، بسیار شایع است. قشقرق ها می تواند از گریه و شیون تا گاز گرفتن، لگد زدن، پرتاب اشیا و به زمین افتادن متغیر باشد. معمولاً در پس هر قشقرقی هدف خاصی وجود دارد. به این معنا که معمولاً این کار کوششی به منظور جلب توجه، به دست آوردن یا طفره رفتن از کاری است. دلیل آن هرچه باشد اهمیتی ندارد، اما شما باید به فرزندتان بگویید که چنین کاری پذیرفتنی نیست.
    اگر فرزندتان مرتب قشقرق می کند، به یاد داشته باشید که قادر نخواهید بود همه ی آنها را رفع کنید. تمام کودکان تا درجه ای دچار این حالت می شوند. هدف شما باید کاهش تکرار و شدت آن باشد. توصیه های زیر می تواند در این امر راهگشا باشد:
    راه حل برای درمان لجبازی کودکان 300x183 - لجبازی کودکان | درمان لجبازی کودکان | علل و درمان لجبازی کودکان
    لجبازی کودکان
    • به رفتار مناسب فرزندتان توجه کرده و آن را تحسین کنید.
      این کار احتمال رخداد قشقرق ها را کاهش خواهد داد. در موقعیت هایی که برای کودکتان ناامید کننده است، از مهارت های توجه کردن و تحسین (از بخش 2) به طور ویژه ای استفاده کنید. هرگاه کودکتان به جای قشقرق کردن، از راه های مناسب برخورد با ناامیدی استفاده می کند، حتماً کارش را با تحسین و توجه تأیید کنید.
    • قشقرق هنگامی بیشتر رخ می دهد که کودک گرسنه و خسته باشد. سعی کنید حتماً از خواب کافی و غذای مرتب فرزندتان مطمئن شوید.
    • در جستجوی الگویی برای زمان بندی قشقرق های او باشید. برای مثال، این حالت بیشتر در هنگام عصر که فرزندتان خسته است روی می دهد یا قبل از غذا وقتی که او گرسنه است؟ اگر الگویی مشاهده می کنید، باید سعی کنید برنامه ی او را مجدداً طوری تنظیم کنید که از وقوع قشقرق ها کاسته شود.
    • زود مداخله کنید، خواه قبل از آغاز قشقرق یا به محض شروع آن. اکثر کودکان از یک رفتار مناسب، در ظرف چند ثانیه به حالت قشقرق نمی رسند. آنها اغلب اوقات ابتدا به رفتار نامناسبی مانند بی ادبانه پاسخ دادن، گریه کردن یا فریاد زدن روی می آورند. در اکثر موارد، شما احتمالاً می دانید که این حالت چه زمانی در شرف وقوع است. هرگاه به طور غریزی حس کردید که چنین رویدادی در جریان است، در همان لحظه وداخله کنید- صبر نکنید. برای مثال، هنگامی که فرزندتان بی ادبانه پاسخ دادن به شما را شروع می کند، از وقفه ی زمانی استفاده کنید- صبر نکنید تا آن رفتار منفی قبل از واکنش شما اوج گیرد.
    • قشقرق ها را نادیده بگیرید. این کار آسانی نیست، اما تضمین می کند که فرزندتان به خاطر رفتار نامناسبش توجهی دریافت نمی کند. نادیده گرفتن، متضمن تنها گذاشتن فرزندتا در هنگام خطر نیست. او را در جلوی دید خود نگه دارید. راهنمایی های مربوط به نادیده گرفتن را که در فصل 8 آمده است، دنبال کنید.
    • به او اطمینان دهید که با قشقرق کردن، کاری درست نمی شود! اجازه ندهید فرزندتان با به پا کردن قشقرق، از هر مسئولیتی سر باز زند. اگر فرزندتان به خاطر “نه” شنیدن از سوی شما دست به چنین کاری می زند، نظرتان را تغییر ندهید.
    • سعی کنید آرامش داشته باشید و در طول آن مدت تا حد امکان آرام بمانید. به گونه ای رفتار کنید که گویی کنترل خود را در دست دارید و با موقعیت مورد نظر تا حد امکان خشک و بی تفاوت برخورد نمایید. هرگز سر کودکتان فریاد نزنید یا تسلیم قشقرق او نشوید.
    • این واقعیت را بپذیرید که فرزندتان ناراحت است- اما فقط بعد از آنکه آرام شد (و قشقرق پایان یافت). برای مثال می توانید بگویید، “متأسفم که این قدرعصبانی شدی، اما قشقرق کردن کار خوبی نیست.” اگر فرزندتان بیشتر از چهار سال دارد، کمی بعد می توانید از او بپرسید که برای کنترل آن موقعیت که منجر به قشقرق کردن او شد، چه راهی بهتر بوده است.
    • پس از خاتمه یافتن قشقرق فرزندتان، به کارتان ادامه دهید. آن واقعه را پشت سر بگذارید.
    • به فرزندتان کمک کنید تا خود را در قالب کلمات بیان کند. هنگامی که کودکان، مهارت های زبانی بهتر و توانایی ابراز احساسات و امیال را در خود پرورش می دهند، عموماً از میزان قشقرق ها کاسته می شود.
    headstrong kids 767x480 767x405 300x158 - لجبازی کودکان | درمان لجبازی کودکان | علل و درمان لجبازی کودکان
    لجبازی کودکان
    • برای استفاده از خدمات روانشناسی و روانپزشکی در زمینه کودک و خانواده و مشاوره فردی و تعیین نوبت ویزیت با متخصصان مرکز با شماره های زیر تماس بگیرید

      02122636858 –  09212773724

     

    رفتار پرخاشگرانه در کودکان

    بسیاری از خردسالان خود محور، ضربه می زنند، هل می دهند، گاز می گیرند و اشیا را پرتاب یا خراب می کنند تا اینکه بتوانند حرف خود را به کرسی بنشانند یا چیزی را که می خواهند به دست آورند. این نوع از پرخاشگری در میان کودکان دو تا سه ساله شیوع بیشتری دارد. با بزرگتر شدن کودکان، پرخاشگری فیزیکی کاهش می یابد. متأسفانه پرخاش کلامی اغلب افزایش می یابد، اما خوشبختانه برخی راهکارها می تواند به والدین در محدود کردن رفتار پرخاشگرانه کمک کند:

     

    • وقتی کودکتان در برخورد با یأس و موقعیت های دشوار از رفتارهایی غیر از پرخاشگری استفاده می کند، به او توجه کرده و تحسینش کنید. برای مثال، هنگامی که می بینید فرزندتان از کنار کودکی که او را تحریک به مبارزه می کند دور می شود، او را تحسین کنید.
    • پس از آنکه فرزندتان از موقعیت بحرانی گذر کرد، سعی کنید روش های دیگری غیر از پرخاشگری را به او آموزش دهید. شما می توانید انتخاب های دیگر را نیز به یک کودک دو تا چهار ساله پیشنهاد کنید. برای مثال می توانید بگویید، “وقتی احساس عصبانیت می کنی، نفس عمیقی بکش و بیا با من حرف بزن”. کودک بیش از چهار سال را به تفکر درباره ی برخی روش های کنترل موقعیت، به غیر از پرخاشگری تشویق کنید. اگر تفکر در این باره برای او دشوار است، می توانید برخی عقاید مناسب ( مانند کمک در پیدا کردن کلمات مناسب برای ابراز احساساتش) را به او پیشنهاد کنید.
    • میزان زمانی را که فرزندتان صرف تماشای صفحات نمایشگر می کند، کاهش دهید. چنانچه در فصل 3 شرح دادیم، میزان وقوع پرخاشگری در تلویزیون و دیگر اشکال رسانه ی ارتباط جمعی بالاست.
    • فرزندتان را از صحنه های واقعی پرخاشگرانه دور نگه دارید. بکوشید از حضور فرزندتان در اطراف کودکان و بزرگسالان پرخاشگر جلوگیری کنید. در صورتی که پیرامون شما بزرگسالان پرخاشجو هستند، به جای پاسخ دادن از آنها دور شوید. با این کار شما الگوی رفتاری مناسبی را برای فرزندتان بازی می کنید.
    • مطمئن شوید که رفتار پرخاشگرانه ی فرزندتان باعث به کرسی نشاندن حرف او یا رسیدن به خواسته هایش نمی شود. اگر او چیزی را از دست کودک دیگری بقاپد یا بردارد، او (یا شما) باید آن شیء را به آن کودک بازگرداند.
    • سعی کنید آرام بمانید و با قسمت پرخاشگرانه ی ماجرا تا حد امکان با بی اعتنایی برخورد کنید. به خاطر داشته باشید که شما باید الگوی خوبی باشید. اگرکنترل خود را از دست دهید، به او رفتار مناسب را آموزش نمی دهید.
    • برای رفتار پرخاشگرانه بلافاصله از وقفه ی زمانی استفاده کنید. برای رفتار پرخاشگرانه هشدار ندهید. هشدار دادن به کودک برای رفتار پرخاشگرانه مانند آن است که همواره قبل از جاری ساختن هر نوع اصول انضباطی به او راه مَفَرّی بدهید.
    • به احساسات فرزندتان بها دهید، اما یقین کنید که او درک می کند پرخاشگری پذیرفتنی نیست. برای مثال، پس از برخورد با رفتار پرخاشگرانه، می توانید بگویید، “می دانم که عصبانی هستی، اما تو نباید کسی را بزنی – مهم نیست چقدر عصبانی باشی.”
    Dollarphotoclub 26956902 300x199 - لجبازی کودکان | درمان لجبازی کودکان | علل و درمان لجبازی کودکان
    لجبازی کودکان

    مشکلات رفتاری کودکان زمان غذا خوردن

    برخی کودکان سر میز غذا مرتباً بر می خیزند و می نشینند، غذا را پرت می کنند، سر میز به غذا حمله ور می شوند، با دهان باز می خورند یا با دهان پر صحبت می کنند. هر یک از این رفتارها می تواند برای والدین بسیار ناراحت کننده باشد، مخصوصاً وقتی که به طور مرتب تکرار شود. هنگامی که چنین رفتارهایی مرتباً در حین غذا خوردن اتفاق بیفتد، والدین اغلب با انتقاد و تهدید به فرزندشان واکنش نشان می دهند. چنین الگوهایی به زمان غذا خوردن منتهی می شود که هم برای والدین و هم فرزند ناخوشایند است!
    مهمترین گامی که می توانید برای بهبود رفتار فرزندتان در هنگام غذا خوردن بردارید آن است که این لحظات را مثبت تر کنید. در فصل 12 ما درمورد اهمیت غذاهای خانوادگی بحث کردیم و پیشنهادات بسیاری در مثبت تر کردن این اوقات مطرح کردیم. در صورتی که با رفتار فرزندتان در هنگام غذا خوردن مشکل دارید، لطفاً آن توصیه ها را مجدداً مرور کنید. علاوه بر آن توصیه ها، موارد دیگری هم وجود دارد که می تواند به شما در مدیریت مشکلات رفتاری غذاخوردن کمک کند:

     

    • شما و دیگر اعضای خانواده باید الگوی مناسبی برای رفتارهای زمان غذا خوردن باشید. گاهی اوقات والدین یا خواهر و برادر های بزرگتر، با دهان باز می جوند یا مرتب میز غذا را ترک می کنند. انتظار داشتن از کودکان برای پیروی از قوانین غذا خوردن هنگامی که والدین یا خواهر و برادر های بزرگترشان از آن قوانین اطاعت نمی کنند، امری دشوار است.
    • اگر فرزندتان در زمان صرف غذا رفتار ناشایستی کرد، باید بلافاصله عواقب آن را ببینید. برای مثال، اگر غذا را پرتاب کرد، باید در وقفه ی زمانی بماند. یک راه ساده برای اجرای وقفه ی زمانی در سر میز شام آن است که صندلی فرزندتان را جایی دورتر از میز غذا بکشید. در حالی که او دور از میز است، شما باید گفتگویی ترتیب دهید اما فرزندتان را از آن گفت و شنود حذف کنید.
    • به عنوان یک قانون کلی اگر سه بار در طول یک وعده ی غذایی از وقفه ی زمانی استفاده کردید، دیگر فاتحه ی آن غذا برای فرزندتان خوانده شده است. به یاد داشته باشید تا وقتی که غذای اصلی را نخورده است .از خوردنی مختصر یا دسر خبری نیست!
    بسیاری از خردسالان در برابر لباس پوشیدن مقاومت می کنند. این مقاومت ممکن است به شکلی درآید که کودک به طور فعال در برابر مادرش که سعی در پوشاندن لباس به او دارد مقاومت کند یا برای پوشیدن نوع نامناسبی از لباس پافشاری کند. اگرچه ما توصیه می کنیم کمی هم به کودکان اجازه ی انتخاب بدهید اما پوشیدن یک گرمکن در دمای 32 درجه ی سانتیگراد کار موجهی نیست!
    همچنین  در مورد توانایی های کودک خود در لباس پوشیدن آگاهی داشته باشید. در سنین  دو تا سه سال، بیشتر کودکان علاقه ی خود را به همکاری در این کار نشان می دهند. درسن سه سالگی، آنها اکثراً می توانند فقط لباس های بزرگ را برتن کنند. در چهار سالگی ، معمولاً می توانند دکمه های بزرگ را ببندند و در سن پنج سالگی عموماً به جزبستن بند کفش های خود، قادرند لباس هایشان را نیز به تنهایی بپوشند. همچنین به یاد داشته باشید که کودکان قبل از آنکه یاد بگیرند لباس بپوشند می توانند آن را از تن خود در آورند.
    با در نظر گرفتن این محدویت ها، در زیر برخی توصیه ها برای مهار مشکلات لباس پوشیدن آمده است:
    • اگر هر روز صبح تصمیم گیری برای انتخاب لباس یک معضل می شود، لباس های فرزندتان را از شب قبل در جای مخصوصی قرار دهید. معمولاً بهترین روش آن است که این لباس ها را در جایی قرار دهید که نزدیک لباس های دیگرش نباشد. این تدبیر کمک می کند که او هنگام صبح لباس های دیگر را کمتر ببیند و نظرش را – شاید به طور مرتب – تغییر ندهد که چه بپوشد.
    • به کودکتان درباره ی آنچه می پوشد کمی حق انتخاب دهید اما نه زیاد. چناچه قبلاً هم پیشنهاد کردیم، معمولاً بهتر آن است که بگذاریم کودکان پیش دبستانی بین دو گزینه انتخاب کنند. برای مثال بپرسید، “می خواهی لباس قرمز را بپوشی یا آبی را؟”
    • زمان زیادی را برای لباس پوشیدن فرزندتان اختصاص دهید. در بسیاری از خانواده ها، صبح ها پر جنب و جوش می شود و بزرگسالان و کودکان، همه برای لباس پوشیدن با کمبود وقت رو به رو هستند. با این وجود چنانچه احتمالاً به خوبی می دانید، به شتاب وا داشتن یک خردسال خودمحور برای لباس پوشیدن، کاری بس دشوار است. در بسیاری از خانواده ها هر چه او را بیشتر به شتاب کردن وادارید، مقاومت بیشتری نشان می دهد. اختصاص زمان کافی برای این کار، سبب حذف “عامل شتاب” می گردد.
    • لباس پوشیدن را مفرح و شاد کنید. برای فرزندتان شعر بخوانید. ضبط صوت را روشن کرده و موسیقی پخش کنید. حواس فرزندتان را به بیرون پنجره یا تصویر روی دیوار منحرف کنید. از او بخواهید رنگ لباس هایی را که تن او می کنید، بگوید.
    • در هنگام لباس پوشیدن، مرتباً به او توجه کرده و تحسینش کنید. برای مثال، بگویید، “ما داریم جوراب را پایت می کنیم و آن را بالای بالا می کشیم. حالا داریم آن یکی جورابت را توی انگشت هایت می کنیم و تا مچ پایت می آوریم و آن را بالا می کشیم. حالا شلوارت را پایت می کنیم و آن را از همه طرف تا بالا می کشیم.”
    • برای کودکانی که صبح خانه را برای رفتن به مرکز نگهداری کودک، پیش دبستان یا دبستان ترک می کنند، نکته ی مهم بنا کردن یک روال عادی روزانه است. برای مثال، وقتی فرزندتان از خواب بیدار می شود، باید دندان هایش را مسواک کند، موهایش را شانه بزند و سپس لباس بپوشد. تا وقتی که لباس هایش را نپوشیده و صبحانه نخورده است، نباید به او اجازه ی تماشای تلویزیون یا بازی داده شود.
    • اگر فرزندتان تعلّل می کند، ظرف مدت زمان معقولی لباس نمی پوشد و حد اقل چهار سال دارد، می توانید گاهی روال روزانه را با شعر خواندن مفرّح تر و مؤثر تر کنید. زمان سنج آشپزخانه را برای زمان مناسبی تنظیم کنید تا او همه لباس هایش بپوشد. اگر زودتر از آنکه زنگ ساعت به صدا در بیاید، لباس بپوشد باید او را تحسین کنید و شاید نوعی انگیزه به او بدهید، مثل دادن یک عکس برگردان یا انتخاب صبحانه ی مخصوص.
    همچنانکه فرزندتان به سن چهار یا پنج سالگی می رسد، باید به او مسئولیت بیشتری برای لباس پوشیدن داده شود. برای کمک به او در یادگیری لباس پوشاندن به خودش، لباس هایی خریداری کنید که به تن کردن آنها برایش آسان باشد. از لباس هایی که دارای دکمه های کوچک یا سگک هستند، پرهیز نمایید. در مدت زمانی که فرزندتان طرز لباس پوشاندن به خود را یاد می گیرد، حتماً او را هر از گاهی تحسین کنید. در ابتدا می توانید این کار را با انجام نخستین مراحل به او آموزش دهید و سپس بگذارید بقیه ی کار را خودش تکمیل کند. برای مثال، می توانید کار را با کشیدن جوراب ها تا مچ پای او شروع کرده و سپس بگذارید خودش آن را بالا بکشد یا می توانید شلوارش را پایش کنید و از او بخواهید خودش آن را بپوشد. در حین آموزش، به او بسیار توجه کرده و تحسینش کنید.
    81464061 6203463 300x215 - لجبازی کودکان | درمان لجبازی کودکان | علل و درمان لجبازی کودکان
    لجبازی کودکان

     

    سحر پهلوان نشان

    روانشناس تربیتی کودک

    برای استفاده از خدمات روانشناسی و روانپزشکی درزمینه کودک و خانواده و مشاوره فردی و تعیین نوبت ویزیت با متخصصان مرکز با شماره های زیر تماس بگیرید

    02122636858 –  09212773724

    آموزش جنسی کودکان | آموزش تفاوت جنسیت به کودکان | پاسخ به

    نقش مادر در تربیت فرزندان | نقش والدین در تربیت فرزندان

    تاثیرات تنبیه بدنی بر روی کودکان

    افسردگی بعد از زایمان

    مشاوره ازدواج در تهران | بهترین مشاور ازدواج در تهران | مشاوره زوجین

    خودارضایی در زنان | خود ارضایی از نظر روانشناسی | درمان خود ارضایی

    خودارضایی در مردان |درمان خودارضایی در مردان مجرد | آیا خودارضایی مفید

    مشاوره جنسی و زناشویی | آموزش جنسی تلفنی و آنلاین

    میانگین امتیازات ۵ از ۵
    از مجموع ۱ رای
    مقالات مرتبط

    ارسال نظر

    آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.