نشانه های اوتیسم در کودکان

  • نشانه های اوتیسم در کودکان

    Screenshot ۲۰۱۷۱۲۳۱ ۱۸۱۴۲۹ 300x189 - نشانه های اوتیسم در کودکان
    نشانه های اوتیسم در کودکان

    اوتیسم چیست؟

    اوتیسم یا درخودماندگی (به انگلیسی: Autism) نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علت اصلی آن ناشناخته‌ است. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد.
    کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری نیز دیده می‌شود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیا یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیر معمول دیده شود. هستهٔ مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است.

    نشانه های اوتیسم در کودکان

    برخی بررسی های اخیر نشان می دهند که با مدالخ های اولیه و سریع از هر 5 کودک مبتلا به اوتیسم 1 کودک تا حدی بهبود پیدا می کند که دیگر اوتیسمی محسوب نمی شود. رفتار درمانی، کار درمانی و گفتار درمانی تفاوت هایی در وضعیت کودک ایجاد می کنند. کشف اوتیسم در ماه های اولیه یعنی در 6، 9، 12، 18، 24 و 30 ماهگی می تواند زندگی کودک را تغییر دهد. اما در اکثر کودکان مبتلا به برخی انواع اوتیسم در سن 5 سالگی این اختلال تشخیص داده می شود که برای بهره گیری از مداخلات رفتاری اولیه خیلی دیر است.
    اولین علائم هشدار دهنده اجتماعی و ارتباطی ممکن است توسط پزشک و والدین نادیده گرفته شوند که معمولا به دلیل عدم آگاهی مادر از علائم اولیه اوتیسم اتفاق می افتد.
    نشانه های اوتیسم-اول
    6 ماه اول:  هیچ لبخند یا دیگر عبارات گرم و شادی در چهره کودک مشاهده نمی شود.
    معمولا زمانی که به نوزاد لبخند بزنید، در پاسخ لبخند می زنند، اما نوزادان مبتلا به تاخیر در رشد اغلب در پاسخ به لبخند دیگران واکنشی نشان نمی دهند. تشخیص سریع اوتیسم به کودک کمک می کند بالاترین سطح عملکرد را به دست آورد.
    نشانه های اوتیسم-دوم
    تا 9 ماهگی: نوزاد در پاسخ به صداهای دیگران هیچ صدا، لبخند یا تغییر حالت دیگری در چهره نشان نمی دهد.
    نوزاد سعی نمی کند صداها و حرکات تولید شده توسط دیگران را، مانند لبخند زدن و خندیدن در زمان برقراری تعاملات اجتماعی ساده، تقلید کند.
    نشانه های اوتیسم-سوم
    تا 12 ماهگی: عدم پاسخ گویی به نام
    نوزاد به طور کل از 6 ماهگی تا 12 ماهگی با افزایش تداوم فعالیت ها با شنیدن نام خود باید واکنش نشان دهد. عدم پاسخگویی به نام خود یکی از نشانه های تاخیر در رشد است.
    نشانه های اوتیسم-چهارم
    تا 14 ماهگی: بدون تولید صدا یا صحبت کودکانه
    کودکان قبل از شروع به صحبت کردن صداهایی تولید می کنند، از جمله ترکیب صامت ها و مصوت هایی مانند با، دا و گی. نوزاد 14 ماهه در زمان تولید این صداها به بقیه نگاه می کند و به نوبت همراه با اطرافیان صدا تولید می کند، مانند یک مکالمه. کودک مبتلا به اوتیسم این کار را انجام نمی دهد.
    نشانه های اوتیسم-پنجم
    تا 16 ماهگی: هیچ حرکت عقب و جلویی، از قبیل اشاره کردن، نشان دادن یا تکان دادن دست در کودک مشاهده نمی شود.
    در این سن کودک با اشاره کردن چیزهایی را از دیگران می خواهد یا برای جلب توجه دیگران اشاره می کند. علاوه بر این کودک 16 ماهه قادر است سر خود را نیز تکان دهد.
    نشانه های اوتیسم-ششم
    تا 18 ماهگی: هیچ لغتی بیان نمی شود.
    بسیاری از محققان معتقدند که برای درک بهتر و درمان این گروه از بیماران غیرکلامی مبتلا به اوتیسم، زمینه باید فراتر از تمرکز بر تولید گفتار باشد. برخی پژوهش ها نشان می دهند که مسائل نامرتبط مانند مهارت های حرکتی و توجه مشترک مهم ترین عوامل بروز این مشکل باشند.
    نشانه های اوتیسم-هفتم
    تا 24 ماهگی: هیچ عبارت دو کلمای معناداری بیان نمی شود.
    بیان این لغات شامل تقلید یا تکرار نیست. در این شرایط کودک در زمان برقراری ارتباط یا بازی کردن با دیگران به آنها نگاه نمی کند. فعالیت هایی مانند دست زدن، کوبیدن روی طبل یا صحبت های دیگران را تقلید نمی کند. زمانی که فردی با انگشت به چیزی اشاره می کند، به مسیر اشاره توجه نمی کند. به عنوان مثال کودک 12 ماهه معمولی با اشاره مادر به اسباب بازی روی قفسه آن را دنبال می کند.
    نشانه های اوتیسم-هشتم
    در هر سنی: عدم صحبت کردن یا مهارت های اجتماعی
    این مشکل در تمام کودکان مبتلا به اوتیسم بروز نمی کند، اما تقریبا 20 تا 50 درصد والدین این کودکان گزارش کرده اند که کودکشان در سال دوم برخی مهارت های خود را از دست داده، معمولا از 18 ماهگی تا 24 ماهگی این مسئله گزارش می شود.

     

    Screenshot ۲۰۱۷۱۲۳۱ ۱۸۰۶۰۹ 300x216 - نشانه های اوتیسم در کودکان
    نشانه های اوتیسم در کودکان
    هر کودکی ممکن است در هر جای این دنیا دچار بیماری اوتیسم شود، آیا علت خاصی در بروز این بیماری در کودکان وجود دارد؟
    در حال حاضر هیچ علت مشخصی برای اوتیسم کشف نشده است؛ اما احتمال تاثیر عوامل ژنتیکی و دارویی در بروز این بیماری وجود دارد. در بعضی از خانواده ها مشاهده شده است که این بیماری نسل به نسل انتقال پیدا می کند. در موارد دیگر می توان به مادران بارداری اشاره کرد که در زمان بارداری دچار بیماری های عفونی می شوند و نوزاد مبتلا به بیماری اوتیسم شده است.
    با توجه به این که بیماری اوتیسم قبل از سه سالگی در کودکان بروز می کند، چه علائم و نشانه هایی پیش از این سن وجود دارد که والدین از بیماری کودکشان مطلع شوند و برای درمان اقدام کنند؟
    علائم شایع اوتسیم شامل عدم برقراری ارتباط چشمی، ناتوانی کلامی، انواع رفتارها و علائق و بازی های تکراری، تاخیر در یادگیری حرف زدن و صحبت کردن، بی توجهی به احساس درد، تغییرناپذیر بودن، وابستگی شدید به پدر و مادر، عدم ارتباط با دیگران و تداخل در روابط اجتماعی می شود.
    با اشاره به این موضوع که هیچ آزمایش یا تست پزشکی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد، درمانگر چگونه این بیماری را در کودک تشخیص می دهد؟
    بیماری اوتیسم در یک جلسه درمان قابل تشخیص نیست؛ در نگاه اول شاید کودک دچار اوتیسم، یک معلول ذهنی، دارای اختلال رفتاری یا حتی ناشنوا به نظر بیاید. درمانگر با توجه به رشد ذهنی کودک، بررسی مشاهدات والدین، رفتارهایی که کودک از خود بروز می دهد، سعی می کند در چندین جلسه با کودک ارتباط برقرار کند تا بتواند به طور دقیق بیماری را تشخیص دهد.
    به نظر می رسد که این اختلال در سیستم عصبی باعث عدم عملکرد صحیح مغز می شود و در ایجاد این بیماری موثر است؛ آیا بیماری اوتیسم قابل درمان است؟
    هرچند فرایند درمانی و بهبودی کاملی تاکنون برای درمان اوتیسم معرفی نشده بشاد، اما درمان جدی و به موقع اوتیسم تغییرات بزرگی در زندگی کودکان مبتلا به این بیماری ایجاد می کند. وجود این اختلال در بیماران باعث می شود که مغز نتواند در زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارت های ارتباطی به درستی عمل کند، بنابراین فرد مبتلا چه در کودکی و چه در بزرگسالی، در زمینه ارتباط کلامی و غیرکلامی، رفتارهای اجتماعی، فعالیت های سرگرم کننده و بازی دارای مشکل می شود.

    در بیماری اوتیسم گاهی ممکن است برای یک تشخیص دقیق و درمان موثر به یک تیم متخصص نیاز شود. این تیم از چه افرادی تشکیل می شود؟

    درواقع می توان گفت کار اصلی درمان این کودکان برعهده رفتار درمان، بازی درمان و گفتاردرمان است. در کنار این سه عضو مهم تیم درمانی، می توان از مشاور خانواده، روان پزشک کودک و نیز روان شناس کودک برای بهبودی استفاده کرد.
    Screenshot ۲۰۱۷۱۲۳۱ ۱۸۰۱۳۱ 300x237 - نشانه های اوتیسم در کودکان
    نشانه های اوتیسم در کودکان

     

    متاسفانه گاهی والدینی را می بینیم که بیماری اوتیسم فرزندشان را انکار می کنند. آن ها می گویند فرزندم قدرت تکلم دارد و حتی ضریب هوشی بالایی دارد، در صورتی که کودکان اوتیسم دچار اختلال تکلم جدی هستند؛ آیا گفتار درمانی در بهبود تکلم این کودکان مفید واقع می شود؟ 
    کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم یا قادر به تکلم نیستند یا در مقایسه با سنشان دچار تاخیر کلامی اند یا کلام دارند اما جملاتشان معنی دار نیست و کلام دیگران را اکو می کنند یا بازتاب می دهند. گفتاردرمانی در قالب تمرینات کلامی برای بهبود وضعیت گفتار کودک و افزایش توانایی او در مهارت های کلامی بسیار موثر است.
    آیا کودکان دچار اوتیسم همانند دیگر کودکان غیراوتیسمی می توانند به مدارس عادی بروند؟
    این کودکان همانند دیگر بچه ها هستند و دیگران نباید به چشم یک بیمار به آن ها نگاه کنند، این بچه ها هیچ مشکلی ندارند فقط در انجام فعالیت و کارهای روزمره ضعیف تر از دیگران هستند و می توانند همانند همسالان خود به مدرسه بروند.
    بعضی از والدین دچار این تصور هستند که کودک آن ها فقط به وسیله درمانگر باید تحت درمان قرار گیرد؛ آیا همکاری والدین با درمانگر در بهبود و کاهش بیماری موثر است؟
    این مسئله بسیار مهمی است که درمانگر و والدین همکاری بسیار نزدیکی با هم در فرایند درمان کودک داشته باشند که در واقع بازدهی بهتری دارد. به طور کلی والدین از هر کسی کودک را بهتر می شناسند و با او زندگی می کنند، بنابراین می توانند موارد مختلفی را روزانه در مورد مستقل بارآمدن کودک تمرین کنند.
    بسیاری از کودکان اوتیسم دچار وابستگی بیش از حد به پدر و مادر خود هستند و حتی دچار اضطراب جدایی از آن ها می شوند؛ این کودکان چگونه می توانند استقلال خود را به دست بیاورند؟
    بهترین روش برای بالا بردن سطح مهارت کودکان دچار اوتیسم در برقراری روابط و انجام امور شخصی کمک گرفتن از یک رفتار درمان است. این متخصص می تواند علاوه بر کمک به بهبود توانایی های کودک در انجام کارهای روزانه مانند لباس پوشیدن، به بهبود وضعیت حواس پنج گانه، قدرت تشخیص و سایر توانایی های کودک کمک کند.

     

    **با مراجعه بهنگام، تشخیص به موقع، و پیگیری درمان فرزند مبتلا به اوتیسم خود می‌توانید آینده را از آن خود و فرزندتان سازید که تنها شرط ضروری آن آگاهی و پذیرش است.**
    لینک منبع

    IMG 20171212 103427 300x300 - نشانه های اوتیسم در کودکان

    مرکز تحقیقات پزشکان و روانشناسان بوجیکا
    کلینیک جامع کودک و خانواده بوجیکا، اماده ارائه خدمات نوین در زمینه های اختلالات طیف اتیسم، بیش فعالی، اختلالات یادگیری، مشکلات رفتاری، اختلالات اضطرابی، افسردگی و مشاوره خانواده می باشد.
    جهت تعین وقت اینجا کلیک کنید

     

    مقالات مرتبط
    اوتیسم در کودکان
     راه های تشخیص اوتیسم
    علل اختلال اوتیسم و روش های درمانی
    یکپارچگی حسی و حرکتی کودکان اوتیسم و ADHD

    میانگین امتیازات ۵ از ۵
    از مجموع ۱ رای
    مقالات مرتبط

    ارسال نظر

    آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.